Την Δευτέρα είναι προγραμματισμένες στην ΑΣΟΕΕ εκλογές τμημάτων σύμφωνα με τον ν. πλάισιο και συγκεκριμένα για τα τμήματα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών, Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων, Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας, Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας και Στατιστικής
Γιατί όχι στην καθολική ψηφοφορία…
Το «ακλόνητο» επιχείρημα του υπουργείου είναι η διαπλοκή ορισμένων παρατάξεων με το καθηγητικό κατεστημένο και επομένως η εκλογή προέδρων και πρυτάνεων από όλους του φοιτητές θα καταστήσει την διαδικασία εκλογής αδιάβλητη. Βέβαια αυτό που ξεχνάει το υπουργείο είναι ότι η παράταξη που έχει ανάγει τη διαπλοκή σε επάγγελμα είναι και ο πιο θερμός υποστηρικτής των κυβερνητικών επιλογών, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ με πιστό ακόλουθο (και ) σε αυτό τον τομέα την ΠΑΣΠ.
Η κυβέρνηση μέσα από την επίπλαστη δημοκρατία της καθολικής ψηφοφορίας προσπαθεί να συνδέσει τη μεταρρύθμιση με ένα σαθρό θετικό πρόταγμα .Μέσα από την καθολική ψηφοφορία δίνεται επί της ουσίας πολύ μεγάλη εξουσία στους πρυτάνεις και τους προέδρους απομακρύνοντας τους από τον έλεγχο της υπόλοιπης πανεπιστημιακής κοινότητας, σε μια προσπάθεια να αναγορευτούν σε «ανώτατοι άρχοντες» ειδικά στις περιπτώσεις που ο υποψήφιος είναι ένας όπως στις περισσότερες των περιπτώσεων, όπως πρόσφατα έγινε και στα ΤΕΙ αθήνας. Άλλωστε ο ρόλος τους, από τη φύση τους, είναι να εφαρμόζουν την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική στο εσωτερικό των πανεπιστημίων.
Η λογική να ψηφίζουν ΌΛΟΙ οι φοιτητές ένα τέτοιο πρόσωπο δίνει τη δυνατότητα σε οποιοδήποτε να εμφανίζει τη θέση ενός προέδρου ή πρύτανη ως θέση της «ακαδημαϊκής κοινότητας» έξω από τον έλεγχό των διαδικασιών του φοιτητικού κινήματος. Η ανοιχτή και καθολική συμμετοχή των φοιτητών στις γενικές συνελεύσεις και την πάλη του φοιτητικού κινήματος είναι ο μόνος τρόπος διεκδίκησης και νίκης και όχι η συνδιαχείριση και η διαπλοκή με τις πρυτανικές αρχές και τα όργανα συνδιοίκησης. Μια τέτοια διαδικασία θα είναι τελικά πολύ περισσότερο διαβλητή σε πελατειακές σχέσεις με παρατάξεις (προφανώς τις «έμπειρες» στη διαπλοκή), με την επίφαση της δημοκρατικότητας και της «συμμετοχής».
Δεν πείθει κανέναν τελικά αυτή η «αποθέωση» της δημοκρατίας τη στιγμή που χτυπιούνται από την κυβέρνηση οι δημοκρατικές διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος, οι γενικές συνελεύσεις, το άσυλο, τη στιγμή που επιχειρεί να υλοποιήσει ένα νόμο που ψηφίστηκε πραξικοπηματικά με μόνο σύμμαχο τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Ήταν όμως τα τελευταία φοιτητικά κινήματα που παρέδωσαν τα μεγαλύτερα μαθήματα δημοκρατίας μέσα από τις μαζικές τους διαδικασίες.
Τελικά χτυπιέται και η αυτόνομη συνδικαλιστική εκπροσώπηση των φοιτητών καθώς και η λογική συγκρότησης των φοιτητικών συλλόγων. Οι συχνές μάλιστα αναφορές στους «νόμιμους φοιτητικούς συλλόγους» γεννά ερωτηματικά όσον αφορά τον παρεμβατισμό της κυβέρνησης στα εσωτερικά του φοιτητικού κινήματος.
Η επίθεση τέλος που εξαπολύεται από τα ΜΜΕ στην Ε.Α.Α.Κ. τις τελευταίες μέρες, επιχειρεί να αποκρύψει το γεγονός ότι η μάχη για την ανατροπή του νόμου είναι μάχη του μαζικού φοιτητικού κινήματος ενάντια στην κυβέρνηση, όπως καταδεικνύεται από τις γενικές συνελεύσεις και τις καταλήψεις που αποφασίζονται σε μία σειρά από σχολές. Επιπλέον είναι η μόνη πολιτική δύναμη μέσα στα πανεπιστήμια που δε συμμετείχε και δε συμμετέχει στη διαπλοκή και το «πάρε – δώσε» των πρυτανικών και προεδρικών εκλογών.
Το φοιτητικό κίνημα απέναντι σε όλα αυτά πρέπει να καταδείξει την αντίθεσή του, με τους αγώνες του να δείξει ότι αυτός ο Νόμος δε θα εφαρμοστεί και ότι ο μόνος δρόμος για την κυβέρνηση είναι ο δρόμος της απόσυρσής του.
Σε αυτά τα πλαίσια, αναμενόμενη ήταν η στάση της κυβερνητικής παράταξης της ΔΑΠ καθώς αποτελεί τον αντιδραστικό πυλώνα στήριξης της πολιτικής της ΝΔ μέσα στα πανεπιστήμια, τοποθετείτε απέναντι από το φοιτητικό κίνημα, τις διαδικασίες και τους αγώνες του. Παράλληλα και η συμπολιτευόμενη ΠΑΣΠ δίνει συναινετικά διαπιστευτήρια στην κυρίαρχη πολιτική με τη στάση της απέναντι στο νόμο και στις κινητοποιήσεις των φοιτητών και το τελευταίο διάστημα.
Από την άλλη, διαφαίνεται και ο απεργοσπαστικός και υπονομευτικός ρόλος της ΠΚΣ – που αν όλο το προηγούμενο διάστημα έπαιζε ρόλο ενσωμάτωσης – τώρα στέκεται απέναντι από τις διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος.Είναι εκείνη η δύναμη που συντονισμένα σαμποτάρει τις μαζικές συνελεύσεις των φοιτητών, που βρίσκει τον εχθρό στις πρωτοπόρες δυνάμεις του φοιτητικού κινήματος και τα σχήματα της ΕΑΑΚ. Οι επαναλαμβανόμενες δυσφημιστικές καταγγελίες της απέναντι στην ΕΑΑΚ και τις κινητοποιήσεις των φοιτητών δείχνουν μια αδιαμφισβήτητη αμηχανία και εχθρότητα απέναντι στην όξυνση του κινήματος, αποτελούν χείρα βοηθείας στο σχέδιο κυβέρνησης και ΜΜΕ για την αμαύρωση και την συκοφάντηση των αγώνων των φοιτητών και των πρωτοποριών του. Η επιλογή της αποχής, σε αυτή τη φάση, όχι μόνο δεν καταδικάζει αλλά στην ουσία νομιμοποιεί πτυχές του νέου νόμου – πόσο μάλλον όταν δεν περιφρουρείται. Σε παρόμοιο μήκος κύματος τοποθετείται και ο ΣΥΝ. Όπως πέρυσι στις κρίσιμες καμπές του κινήματος με τις δηλώσεις Αλαβάνου και τον αντι-νόμο πλαίσιο, κινήθηκε σε μια κατεύθυνση διαχείρισης και ενσωμάτωσης των αγώνων, έτσι και τώρα τάσσεται ανοιχτά υπέρ πτυχών του νόμου όπως η καθολική ψηφοφορία, αφήνοντας έτσι περιθώρια για τη νομιμοποίηση του συνόλου του νόμου στη κοινωνία. Ενδεικτική είναι η συμμετοχή στελεχών του στην «κίνηση των 1000» που στρατεύεται με τις κυβερνητικές επιλογές, όπως επίσης και οι δηλώσεις της Αριστερής Μεταρρύθμισης στην ΠΟΣΔΕΠ, περί «μειοψηφιών που δρουν με βίαιο τρόπο στο εσωτερικό του πανεπιστημίου.
ΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΔΕΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙΤΑΙ, ΔΕΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙΤΑΙ! Κόντρα σε κάθε προσπάθεια απομόνωσης, παραφιλολογίας περί «μειοψηφιών» και «περιφερόμενων θιάσων», περιθωριοποίησης και «έντεχνης» αμαύρωσης του φοιτητικού κινήματος μέσα από τα ΜΜΕ και τα «παπαγαλάκια» της κυβέρνησης στο πανεπιστήμιο, κόντρα σε κάθε προσπάθειακαταστολής και τρομοκράτησης των αγώνων μας, το φοιτητικό κίνημα απαντά με ανυποχώρητο αγώνα διαρκείας μέχρι τη νίκη!
