Λίγες μέρες πριν την έναρξη της εξεταστικής και μέσα στις γιορτές ανακοινώθηκαν οι εκλογές για τα Συμβούλια Διοίκησης στην ΑΣΟΕΕ, ένα από τα σημαντικότερα κομμάτια του νόμου του ΠΑΣΟΚ για την παιδεία.Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι εκλογές αυτές ορίστηκαν μέσα στην εξεταστική, στις 22 Φεβρουαρίου, περίοδο νηνεμίας για το φοιτητικό σύλλογο. Ο νόμος αυτός είναι η τομή των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων που αποτελούν στρατηγικό στόχο της αστικής τάξης τις τελευταίες δεκαετίες(Μπολόνια) αλλά και ιδιαίτερα σήμερα υπό το φόντο της οικονομικής κρίσης. Ωστόσο η επιτακτική αναγκαιότητα από την πλευρά κρατους και κεφαλαιου για βαθιές αλλαγές στο πανεπιστήμιο δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί άμεσα από τα υπάρχοντα διοικητικά όργανα (πρυτανεία, σύγκλητος), αλλά απαιτεί ένα νέο πιο ευέλικτο και αυταρχικό όργανο, αυτό του Συμβουλίου Διοίκησης.
Τι είναι τα περιβόητα Συμβούλια Διοίκησης:
Το συμβούλιο διοίκησης θα αποτελείται από 7 πανεπιστημιακούς, 6 εξωπανεπιστημιακούς (managers, στελέχη επιχειρήσεων, εγκάθετους του υπουργείου) και 1 φοιτητή κομπάρσο, ο οποίος θα εκλέγεται από ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο. Το όργανο αυτό θα συγκεντρώνει όλες τις διοικητικές, οικονομικές και ακαδημαϊκές αρμοδιότητες ασκώντας εξουσία στα πρότυπα των ξένων πανεπιστημίων αποτελώντας το μακρύ χέρι της κυβέρνησης και της αγοράς μέσα στο πανεπιστήμιο.
Τι κάνει το Συμβούλιο Διοίκησης:
Βασικός στόχος του συμβουλίου διοίκησης είναι η εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και η διαμόρφωση του νέου πανεπιστημίου, που βάση των αναγκών του κεφαλαίου θα παράγει το νέο μοντέλο ευέλικτου, πειθήνιου και αναλώσιμου εργαζομένου. Θα καθορίζει λοιπόν τα προγράμματα σπουδών με κατεύθυνση τη διάλυση των πτυχίων και την αντικατάστασή τους από τον ατομικό φάκελο προσόντων, ενώ ταυτόχρονα θα παρεμβαίνει στον τρόπο φοίτησης εντατικοποιώντας τους ρυθμούς σπουδών. Ακόμα, με το συμβούλιο διοίκησης δεν αλλάζει απλά ο οικονομικός διαχειριστής του πανεπιστημίου. Η απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας, οδηγεί σε ακραία οικονομική κατάσταση τα ιδρύματα. Το συμβούλιο διοίκησης θα στραφεί στην αξιοποίηση τόσο της περιουσίας του πανεπιστημίου όσο και στην αναζήτηση πόρων μέσω ιδιωτικών κεφαλαίων. Με άλλα λόγια με τη συγκρότησή του επιχειρείται ένα άμεσο και βαθύ πλήγμα στο δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, βαθαίνοντας τα επιχειρηματικά-ανταποδοτικά κριτήρια στη λειτουργία της. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της λογικής είναι η αντιμετώπιση της φοιτητική μέριμνας. Επί της ουσίας καταργείται ως κοινωνική παροχή και δικαίωμα και μετατρέπεται σε υπηρεσία την οποία μπορούν απολαμβάνουν είτε οι «καλοί φοιτητές» (άριστη σταδιοδρομία και διαγωγή), είτε οι φοιτητές-πελάτες (θα το δίνουμε δηλαδή το συμβολικό μας αντίτιμο). Κάτι το οποίο ήδη ξεκίνησε με τα φοιτητικά πάσο, αλλά αναμένεται να εφαρμοστεί και για τη σίτιση, για τη στέγαση και γιατί όχι και στις ίδιες τις σπουδές, με την επιβολή διδάκτρων. Τέλος η έρευνα, μια από τις βασικές λειτουργίες του πανεπιστημίου, μετατρέπεται και αυτή σε πηγή χρηματοδότησης για το πανεπιστήμιο. Υπό το καθεστώς λοιπόν της οικονομικής ασφυξίας, αυτή θα δένεται ολοένα και περισσότερο με τις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου. Ανάγκες οι οποίες σήμερα στους καιρούς της κρίσης, φαίνεται όλο και περισσότερο, σε όλο και πιο πολύ κόσμο πόσο εχθρικές είναι προς τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας.Για να εφαρμοστούν όμως όλα τα παραπάνω η κυβέρνηση, και η εκάστοτε κυβέρνηση, χρειάζεται ένα ευέλικτο όργανο που θα διοικεί κόντρα και ενάντια στις αποφάσεις και τον έλεγχο του φοιτητικού κινήματος. Στο νέο αυτό αυταρχικό Πανεπιστήμιο δεν θα χωράει η δημοκρατία των συνελεύσεων και οι μαζικές παραστάσεις σε τμήματα και συγκλήτους με σκοπό την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των αναγκών μας. Δεν θα χωρούν οι αγωνιστικές αποφάσεις των φοιτητικών συλλόγων, οι καταλήψεις και οι ριζοσπαστικές πρακτικές που ως τώρα υιοθετεί το φοιτητικό κίνημα, ακόμα και η συνδικαλιστική δράση. Οποιαδήποτε λοιπόν παραφωνία μέσα στο νέο Πανεπιστήμιο θα στοχοποιείται και θα καταστέλλεται μέσα από πειθαρχικές διώξεις( βλ. Διαγραφές φοιτητών στο Ηράκλειο, επειδή διεκδίκησαν την εξεταστική τους) ή ακόμα και ποινικές διώξεις( όπως στο Χημικό ΑΠΘ και στο Πολυτεχνείο Κρήτης). Τέλος με βάση τα παραπάνω το συμβούλιο διοίκησης θα βάλει την σφραγίδα του στην προσπάθεια του κράτους για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου στην κατεύθυνση καταστρατήγησης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και τη διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας του πανεπιστημίου.
Πως απαντάμε:
Εμείς, ως ΡΑΣ-ΕΑΑΚ, θεωρούμε ότι η μάχη ενάντια στον νόμο δεν σταμάτησε τον Σεπτέμβριο αλλά συνεχίζεται και πρέπει να κορυφωθεί με το μπλοκάρισμα των συμβουλίων διοίκησης. Η προσπάθεια εφαρμογής του νόμου θα είναι casus belli για το φοιτητικό κίνημα που πρέπει να κινηθεί σε μία κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής ενάντια στον εκτρωματικό νόμο πλαίσιο και στο σύγχρονο σφαγείο συγκυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ.
Όλα αυτά επιχειρούνται σε μια περίοδο που περισσότερο από ποτέ πάνε να μας πείσουν ότι πρέπει να κοιτάξει καθένας μόνος του ¨πως θα τη βγάλει καθαρή¨, που καλλιεργείται ο ανταγωνισμός στην εργασία, στις σχολές, παντού. Σε όλα αυτά αντιπρόταγμά μας είναι οι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος, οι γενικές συνελεύσεις και ο φοιτητικός έλεγχος. Είναι λοιπόν η ώρα που πρέπει να αναζωπυρωθούν οι διαδικασίες των γενικών συνελεύσεων, που με ευθύνη των καθεστωτικων παραταξεων ΠΑΣΠ-ΔΑΠ δεν πραγματοποιούνται στην ΑΣΟΕΕ.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο πρύτανης της ΑΣΟΕΕ, ο Γάτσιος, είναι ένας από τους δυο πρυτάνεις που έχει κινηθεί στην κατεύθυνση της συγκρότησης των επιτροπών για την εκλογή του συμβουλίου διοίκησης. Να τονίσουμε ότι η ΠΑΣΠ στις προηγούμενες πρυτανικές εκλογές είχε στηρίξει έμπρακτα τον Γάτσιο!
Το μόνο που ενδιαφέρει την ΠΑΣΠ είναι να διατηρήσει τα προνόμια και τις συνδιαλλαγές με το καθηγητικό κατεστημένο, μέσα στις κλειστές διαδικασίες των τμηματικών συνελεύσεων έτσι ώστε να περνάνε αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις και να τις παρουσιάζουν στους φοιτητές ως επιτεύγματα και να καρπώνονται ψήφους. Παρά τις δήθεν αγωνιστικές της κορόνες, ήταν αυτή που δεν ήθελε αγώνα διαρκείας με πολιτικό περιεχόμενο για την ανατροπή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της πολιτικής αυτής που απαξιώνει τις ζωές μας, οδηγώντας το κίνημα στην εκτόνωσή του.
Η επικείμενη συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης σε καμία περίπτωση δε μας βρίσκει απροετοίμαστους, καθώς το φοιτητικό κίνημα ήδη από τα τέλη Αυγούστου πήρε θέση μάχης ενάντια στο νέο Νόμο-Πλαίσιο αλλά και στη συνολικότερη πολιτική που εφαρμόζεται.
Πιάνοντας το νήμα από αυτές τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ξαναβγεί στο προσκήνιο μπλοκάροντας τη συγκρότηση των συμβουλίων διοίκησης। Αυτή τη μάχη θα τη δώσουμε με οχημα τους συλλογικους μας αγωνες , με στόχο τη συνολική ανατροπή του νόμου και της πολιτικής τους σε παιδεία, εργασία, δημοκρατικά δικαιώματα.
