ΠΕΡΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΠΑΣΗΣ ΠΤΥΧΙΩΝ

To τελευταίο διάστημα έχει ανοίξει μία κουβέντα στην σχολή με αφορμή τα, όπως υποστηρίζει η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, <<κατορθώματα>> της για την ύπαρξη αξιολόγησης και την διάσπαση των πτυχίων σε δύο κύκλους.Αρχικά, τόσο το ζήτημα της αξιολόγησης όσο και αυτό με τα δύο πτυχία, είναι βασικά κομμάτια εφαρμογής του νόμου της Διαμαντοπούλου καθώς και παλαιότερων νόμων για την εκπαίδευση(βλ.νόμος Γιαννάκου,Αρσένη κτλ) που κινούνται στην λογική που έχει υποδείξει η Ε.Ε με τις συνθήκες της Μπολόνια και της Λισαβώνα. Άρα αυτό που μας λέει ξεκάθαρα πλέον η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είναι ότι υπερασπίζεται τους συγκεκριμένους νόμους και τις όποιες κινήσεις γίνονται για την εφαρμογή τους.Ουσιαστικά ξαναγυρίζει στο πολιτικό της DNA (μετά από ενα μικρό διάλλειμμα του Σεπτέμβρη) σαν την δύναμη που εγγυάται την εφαρμογή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, προβάλλοντας την υποταγή και την ενσωμάτωση απέναντι στις πολιτικές που τσακίζουν και απαξιώνουν τα δικαιώματα και τις ανάγκες των φοιτητών.

-Λίγα λόγια για την αξιολόγηση

Ο θεσμός της αξιολόγησης δεν είναι καθόλου καινούριος και οι προσπάθειες εφαρμογής του παμπολλές εδώ και αρκετά χρόνια.Αν και σαν άκουσμα η λέξη αξιολόγηση φαντάζει θετική και απαραίτητη, στην πραγματικότητα όμως, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.Ο σκοπός της είναι απόλυτα συγκεκριμένος η ευθυγράμμιση της εκπαίδευσης με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας και των επιχειρήσεων.Τα κριτήρια δεν είναι άλλα από την ανταγωνιστικότητα των μελλοντικών αποφοίτων και την σύνδεση του προγράμματος σπουδών με την αγορά.Το αποτέλεσμα για όσα τμήματα δεν <<συμμορφώνονται>> στις υποδείξεις των αξιολογητών θα είναι η περαιτέρω μείωση της χρηματοδότησης, άρα ακόμα μεγαλύτερη περικοπή συγγραμμάτων και φοιτητικών παρωχών (σίτιση,στέγαση κτλ.) που οδηγεί τα ιδρύματα ή στις χορηγίες από ιδιώτες ή στην επιβολή διδάκτρων ή στην <<καλύτερη>> και τα δύο.Δημιούργει λοιπόν ένα πανεπιστήμιο στο οποίο το πρόγραμμα σπουδών θα το ορίζουν οι επιχειρήσεις και θα είναι για όλο και πιο λίγους.Για όσους θα έχουν για να πληρώνουν, ειδικά τώρα στην εποχή της κρίσης και του μνημονίου λιγοστεύουν καθημερινά.Επιπλέον αν κάποιο τμήμα θεωρηθεί οτί δεν είναι πλέον και τόσο <<χρήσιμο>> τότε απλά κλείνει.

-Για την διάσπαση των πτυχίων

Η προσπάθεια διάσπασης του πτυχίου και η δημιουργία δύο κύκλων σπουδών είναι μία ακόμη προσπάθεια δημιουργίας αποφοίτων ακόμα περισσότερο εκμεταλλεύσιμων και αναλώσιμων από την εργοδοσία.Ουσιαστικά δημιουργούνται απόφοιτοι δύο ταχυτήτων, κάτι που απαξιώνει την ισχύ του πτυχίου,αυξάνει τον ανταγωνισμό στην αγορά εργασίας και δισχεραίνει ακόμα περισσότερο την δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης.Φυσικά η διάσπαση των πτυχίων δεν είναι ξεκομμένη από την επιλογή της συγχρονής χούντας συγυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ να διαλύσει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας.Η ύπαρξη δύο πτυχίων ενός 3χρονου bachelor και στη συνέχεια ενός 2ετούς master είναι και ένας ακόμη τρόπος ώστε να δημιουργηθεί ένας μεγάλος όγκος αποφοίτων με bachelor που θα έχουν μηδενικά επαγγελματικά δικαιώματα και μία μικρότερη ομάδα που για να κάνει master προφανώς θα πρέπει να είναι σε θέση να πληρώσει και δίδακτρα.Όσο για μία άποψη που ακούγεται, ότι αν δεν γίνει αυτό τα πτυχία μας δεν θα αναγνωρίζονται στο εξωτερικό, είναι τουλάχιστον αστεία.Καθώς εδώ και αρκετά χρόνια απόφοιτοι ελληνικών πανεπιστημίων συνεχίζουν τις σπουδές στους σε ξένα ιδρύματα κανονικότατα χωρίς να συναντήσουν πρόβλημα με το πτυχίο που κατέχουν.

Το ζήτημα της αξιολόγησης άνοιξε με ένα αρκετά επιθετικό τρόπο το προηγούμενο διάστημα αρχικά στο τμήμα του ΔΕΟΣ και στην συνέχεια στο τμήμα της Πληροφορικής.Όπου πραγματοποιήθηκαν αξιολογήσεις των τμημάτων από πανεπιστημιακούς ξένων ιδρυμάτων. Χαρακτηριστική είναι η στάση της ΠΑΣΠ η οποία απ΄ την μία λέει ότι είναι ενάντια στον νόμο για την αξιολόγηση απ΄ την άλλη είναι υπέρ της ακαδημαϊκής αξιολόγησης(!).Ας εξηγήσει τι εννοεί και αν η ακαδημαϊκή αξιολόγηση στην οποία αναφέρεται συμπεριλαμβάνει την αξιολόγηση απο ακαδημαϊκούς ξένων πανεπιστημίων.Απέναντι σε όλα αυτά εμείς προτάσσουμε τον φοιτητικό έλεγχο, ο οποίος γίνεται μέσα από τα συλλογικά όργανα των φοιτητών, μέσα από τις γενικές συνελεύσεις και σε καμία περίπτωση από την συμπλήρωση φυλλαδίων από την γραμματεία τα οποία ούτε ξέρουμε που πάνε και ούτε έχουν κάποιο αποτέλεσμα.

Όσον αφορά το ζήτημα που άνοιξε στην ΟΔΕ, με την πιλοτική προσπαθεία δημιουργίας δύο κύκλων σπουδών ενός πρώτου τριετούς κύκλου (bachelor) και ενός δεύτερου δίχρονης διάρκειας(master), έχει τεράστια σημασία. Καθώς φαίνεται ποια είναι η λειτουργία των περίφημων τμηματικών συνελεύσεων μέσα από τις οποίες οι εκπρόσωποι της ΠΑΣΠ διατυμπανίζουν ότι υπερασπίζονται τους φοιτητές. Καμία αυταπάτη για την δράση τους και την θέση τους μέσα στο πανεπιστήμιο.Αποτελούν ανάχωμα στην ριζοσπαστικοποίηση του φοιτητικού κινήματος και στις συλλογικές διαδικασίες που είναι οι μόνες που μπορούν να εγγυηθούν νίκες και αποτελέσματα.

Οι μαζικές γενικές συνελεύσεις και οι αγωνιστικές αποφάσεις του Σεπτέμβρη κατάφεραν να απονομιμοποιήσουν τον νόμο της Διαμαντοπούλου και να τον καταστήσουν ανενεργό στα βασικά του σημεία.Οι κινητοποιήσεις των φοιτητών μάζι με διοικητικούς και καθηγητές κατάφεραν να μπλοκάρουν τα συμβούλια διοίκησης σε όλα τα ιδρύματα πανελλαδικά.Απέναντι στη υποταγή και την εκπροσώπηση να προτάξουμε τους συλλογικούς μας αγώνες για ένα πανεπιστήμιο με βάση τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας για δουλειά με δικαιώματα-ζωή με αξιοπρέπεια.

ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ: σαν να λέμε…ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ!

Σε παλλαϊκές διαδηλώσεις μετατράπηκαν οι μαθητικές παρελάσεις σε όλη την Ελλάδα στην επέτειο της 25^ης Μαρτίου. Μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι έγιναν όλοι ένα ποτάμι οργής απέναντι στις πολιτικές εξαθλίωσης και τους πολιτικούς τους εκφραστές.

Σε πάρα πολλές πόλεις όπως στη Λάρισα, στη Θεσσαλονίκη, στη Πάτρα, στα Γιάννενα, στα Χανιά, στον Πειραιά και πολλές άλλες, πλήθος κόσμου διαδήλωσε και αποδοκίμασε με συνθήματα το ΔΝΤ, την τρόϊκα, την ΕΕ και φυσικά το εγχώριο υπηρετικό προσωπικό ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ για τον πόλεμο που έχουν ανοίξει εναντίον των εργαζομένων, της νεολαίας και ολόκληρου του ελληνικού λαού। Έτσι για πρώτη φορά στην ιστορία σε τόσο μεγάλη κλίμακα, οι απανταχού παρελάσεις της 25^ης Μαρτίου μετατράπηκαν από παρελάσεις του «έθνους» σε παρελάσεις του «Λαού» με μαζικές διαδηλώσεις να κατακλύζουν τους δρόμους των πόλεων !

Κανένας «επίσημος» δεν τόλμησε να παραβρεθεί σε παρέλαση υπό το φόβο της λαϊκής οργής, ορισμένοι δημοτικοί άρχοντες που απολάμβαναν την στήριξη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ βρέθηκαν στο επίκεντρο των αποδοκιμασιών ενώ σε ορισμένες περιοχές όπως στην Καλλιθέα ο δήμαρχος αποφάσισε να μην γίνει η παρέλαση

Η κυβέρνηση Παπαδήμου κι ο Χρυσοχοϊδης κατάφεραν η στρατιωτική παρέλαση στο κέντρο της Αθήνας να μην εξελιχθεί σε μια μεγάλη παλλαϊκή διαδήλωση αφού στην επέτειο της επανάστασης του 1821 επιστράτευσε πάνω από 7.000 αστυνομικούς, χτύπησε δάσκαλους και καθηγητές που διαμαρτύρονταν για τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης, έκλεισε τους δρόμους σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων και σταθμούς μετρό, έκανε την Αθήνα οχυρωμένη πόλη. (αλήθεια ο κύριος Καμίνης τι λέει για αυτό?)

Όμως αυτό δεν εμπόδισε τον κόσμο στις υπόλοιπες πόλεις και δήμους της χώρας να συγκρουστούν με τις δυνάμεις καταστολής –που θέλησαν να καταπνίξουν την λαϊκή οργή σαν σύγχρονοι γενίτσαροι- και παρά το ξύλο και τις συλλήψεις να μετατρέψουν τις παρελάσεις σε μεγαλιώδεις διαδηλώσεις! Ενάντια στις απολύσεις και την ανεργία, ενάντια στα χαράτσια και τη φοροεπιδρομή, ενάντια στη διάλυση της δημόσιας παιδείας και υγείας. Κόντρα στη φτώχια και την εξαθλίωση, κόντρα στις κυβερνήσεις κοινωνικής καταστροφής, το ΔΝΤ και την ΕΕ, ο λαός ύψωσε το ανάστημά του, θα παλέψει για την ανατροπή!

Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση

25η Μαρτίου - Οι παρελάσεις να γίνουν διαδηλώσεις!

ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ

ΠΟΥ ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ Η ΡΑΣ-ΕΑΑΚ ΜΕ ΤΗΝ "ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΡΩ"

stopeuroee.wordpress.com

''EΞΩ ΟΙ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ''

Η παραπάνω φράση δεν είναι ούτε καινούρια ούτε πρωτάκουστη. Υποστηρίζεται εδω και πολλά χρόνια από υπουργούς, μεγαλοδημοσιογράφους, καθηγητές αλλά και από κομμάτια του ίδιου του φοιτητικού σώματος. Μετά όμως από την ψήφιση του νόμο 4009 τον περασμένο Αύγουστο το συγκεκριμένο θέμα παίρνει άλλες διαστάσεις.

Είναι η πρώτη φορά, μετά από την χούντα, που η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλλει τον τρόπο με τον οποίο θα λειτουργεί ο φοιτητικός σύλλογος. Από την ύπαρξη παρατάξεων και συλλογικών διαδικασιών εντός του φοιτητικού συλλόγου μέχρι και τον τρόπο με τον οποίο θα γίνονται οι φοιτητικές εκλογές (ενιαία ψηφοδέλτια).

Με αφορμή λοιπόν το συγκεκριμένο νόμο αλλά και τις κινητοποιήσεις που ξέσπασαν τον προηγούμενο Σεπτέμβρη έχει ανοίξει μία κουβέντα τόσο στα αμφιθέατρα των γενικών συνελεύσεων όσο και στη συνέχεια στις διάφορες συζητήσεις στους διαδρόμους της σχολής. Τι είναι ο φοιτητικός σύλλογος; Χρειάζεται να υπάρχει; Και αν ναι γιατί να υπάρχουν παρατάξεις; Είναι μερικά από τα ερωτήματα που ακούγονται όλο και πιο συχνά στις συζητήσεις που γίνονται στη σχολή και το παρών κείμενο θα προσπαθήσει να απαντήσει.

Φοιτητικός Σύλλογος και φοιτητικός συνδικαλισμός:

Η ύπαρξη των φοιτητικών συλλόγων και γενικά η δυνατότητα των φοιτητών να συνδικαλίζονται συνδέεται ιστορικά με τους αγώνες για δημόσια και δωρεάν παιδεία, για μια παιδεία για τις ανάγκες μας και όχι της αγοράς και του κεφαλαίου. Από την δεκαετία του '60 κιόλας οι αγώνες των φοιτητών από το πιο ειδικό (για δωρεάν συγγράμματα, για δημιουργία εστιών και για δωρεάν σίτιση) μέχρι τους συνολικότερους αγώνες ενάντια στη κυρίαρχη πολιτική του κεφαλαίου έγινε μέσα από τα συλλογικά τους όργανα και διαδικασίες. Ένας αγώνας που συνεχίζεται και σήμερα που τα κεκτημένα δεκαετιών, στην εποχή της κρίσης και του μνημονίου, αρχίζουν να μοιάζουν με πολυτέλειες.

Η προσπάθεια λοιπόν που συντελείται για την απαξίωση και διάλυση του οργανωμένου φοιτητικού κινήματος πάει χέρι-χέρι με την διάλυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστήμιου. Οι φοιτητικοί σύλλογοι έχουν όργανα και διαδικασίες (γενικές συνελεύσεις-το ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων, διοικητικά συμβούλια, φοιτητικές εκλογές). Κάθε φοιτητής έχει χρέος να συμμετέχει στις διαδικασίες του συλλόγου και να παίρνει ενεργό ρόλο στα ζητήματα που τον αφορούν και να μην αφήνει κάποιους άλλους να αποφασίζουν για αυτόν χωρίς αυτόν.

Ο όρος φοιτητικός συνδικαλισμός έχει ταυτιστεί τα τελευταία χρόνια με κάτι αρνητικό και παρωχημένο. Κάτι που το ακούμε καθημερινά τόσο απο τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση όσο και από διάφορους μεγαλοκαθηγητές. Κατά την δική μας αντίληψη το πανεπιστήμιο δεν αποτελεί ένα στείρο εκπαιδευτήριο αλλά ένα χώρο κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού. Επομένως για εμάς ο φοιτητικός συνδικαλισμός είναι ο προβληματισμός και η συζήτηση με τους συναδέλφους μας, η ανάγκη να γίνει η πολιτική κτήμα του καθενός και όχι να αναθέτουμε την μοίρα μας σε άλλους, οι αγώνες για να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας, από τα συγγράμματα και την σίτιση μέχρι το εργασιακό μας μέλλον και την δυνατότητα να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Για αυτόν το λόγο θεωρούμε ότι ο συνδικαλισμός είναι κάτι που αφορά το σύνολο των φοιτητών και όχι μία μικρή ελίτ.

Φοιτητικές παρατάξεις και ο ρόλος τους μέσα στο πανεπιστήμιο:

Η ύπαρξη των φοιτητικών παρατάξεων βασίζεται σε γενικές γραμμές στην διαφορετικότητα των απαντήσεων που δίνει η κάθε μία στα παραπάνω ζητήματα. Όσον αφορά τις καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ ο ρόλος τους είναι να εκτονώνουν και κυρίως να απαξιώνουν το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα προβάλλοντας την λογική της εκπροσώπησης και του ατομικού δρόμου κρατώντας τους φοιτητές έξω από τις συλλογικές διαδικασίες( δεν είναι τυχαία η στάση τους απέναντι στις γενικές συνελεύσεις). Μεταφέρουν το δίπολο του δικομματισμού μέσα στα πανεπιστήμια εξυπηρετώντας τις μικροπολιτικές και κομματικές τους επιδιώξεις και περνάνε κομμάτια του νομοσχεδίου μέσα από τις τμηματικές συνελεύσεις. Απέναντι λοιπόν στην εκπροσώπηση και τον ατομισμό εμείς προβάλλουμε τον συλλογικό δρόμο και την ανυπακοή στην κυρίαρχη ιδεολογία και πρακτική. Ένα σχήμα είναι πραγματικά ανεξάρτητο όταν είναι σε θέση να αμφισβητεί την κυρίαρχη πολιτική ιδεολογία.

Στην εποχή που ο λαός χτυπιέται με τον πιο βάναυσο τρόπο, που το Δημόσιο και Δωρεάν δημοκρατικό πανεπιστήμιο αμφισβητείται πιο πολύ από ποτέ, που τα εργασιακά δικαιώματα καταργούνται, οι φοιτητικοί σύλλογοι και ο φοιτητικός συνδικαλισμός είναι τα μέσα πάλης μας.Οι γενικές συνελεύσεις και οι αγωνιστικές αποφάσεις του Σεπτέμβρη κατέστησαν τον νόμο ανενεργό, τον μοναδικό στην εποχή του ΔΝΤ. Στους αγώνες που ανοίγονται καθημερινά, τόσο μέσα στη σχολή όσο και συνολικά στην κοινωνία, να βαδίσουμε μαζί με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους στο πλάι του αγωνιζόμενου λαού τα μονοπάτια της ανατροπής της σύγχρονης χούντας συγκυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.

Μιλώντας για πραξικοπήματα και μειοψηφίες…

Στις 22 Φλεβάρη έγινε η πρώτη προσπάθεια για την εκλογή του συμβουλίου διοίκησης στην ΑΣΟΕΕ. Υποψήφιοι ήταν φυσικά τα πιο αντιδραστικά κομμάτια των καθηγητών που στα αμφιθέατρα δεν χάνουν την ευκαιρία να δηλώσουν τον ενθουσιασμό τους, όχι μόνο για τον νόμο έκτρωμα, αλλά και για την πολιτική του κεφαλαίου και της κυβέρνησης Παπαδήμου η οποία καταστρέφει τις ζωές όλων των εργαζομένων και του λαού. Απέναντι λοιπόν σε αυτήν την προσπάθεια εφαρμογής του νόμου στην πράξη μεγάλο μέρος του φοιτητικού συλλόγου κινητοποιήθηκε και μπλόκαρε την διαδικασία εκλογής σύμφωνα με την καταδικαστική απόφαση όλων των φοιτητών απέναντι στο νομοσχέδιο (βλέπε καταλήψεις Σεπτεμβρίου και αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων). Στο πλευρό των φοιτητών στάθηκαν οι διοικητικοί υπάλληλοι της ΑΣΟΕΕ, που πλήττονται και αυτοί από τη μεριά τους με μειώσεις μισθών και εφεδρείες , όπως και συνολικά η φοιτητική κοινότητα. Το παραπάνω απαντούν στις κατηγορίες του Υπουργείου και στα παπαγαλάκια του, όπως το δελτίο ειδήσεων του MEGA και σε κάθε Βενιέρη και Καραμάνη που για να κρύψουν το γεγονός πως αυτή η προσπάθεια δεν έχει την παραμικρή κοινωνική συναίνεση ονομάζουν τέτοιες προσπάθειες πραξικοπήματα από εγκληματικές μειοψηφίες. Εμείς δεν πιστεύουμε ότι πρόκειται για μειοψηφίες οι φοιτητές που παλεύουν ενάντια στα συμβούλια που θα δημιουργήσουν ένα πανεπιστήμιο χωρίς δωρεάν σίτιση-στέγαση και βιβλία. Φυσικό επακόλουθο της υποχρηματοδότησης – για την οποία παρεμπίπτοντος μας απείλησε η Διαμαντοπούλου- που είναι ούτος ή άλλως μέρος του νομοσχεδίου και αφήνει τα ιδρύματα έρμαια σε κάθε επιχειρηματία και ανοίγει τον δρόμο για δίδακτρα.

Οι ψευδείς κατηγορίες και η ιδεολογική τρομοκρατία δεν έχει τέλος!

Σε ανακοίνωση του ο σύλλογος μελών ΔΕΠ έβγαλε ανακοίνωση πέρα και έξω από τα προβλήματα της κοινωνία και των φοιτητών. Συγκεκριμένα χειροκροτούσε το νέο νομοσχέδιο για το «δυαδικό και αυτοελεγχόμενο σύστημα διοίκησης που περιορίζει την υπερσυγκέντρωση της εξουσίας». Δυαδικό φυσικά, σημαίνει μια ελίτ καθηγητών μαζί με εξωπανεπιστημιακούς manager οι οποίοι θα μπορούν χωρίς κανέναν έλεγχο να εφαρμόζουν ότι θέλουν με τους φοιτητικούς συλλόγους και τις Γενικές Συνελεύσεις τους σε πλήρη απαξίωση. Εγκαλούσαν τα «όργανα της πολιτείας όπως η βουλή και τα υπουργεία ότι παρακολουθούν άβουλα τη βίαιη επιβολή μικρής και ασύδοτης ομάδας πάνω στην δημοκρατία» Δεν έχουμε ακούσει τίποτα πιο αστείο! Καλούν τους ίδιους τους θεσμούς που έχουν φτιαχτεί να εκπροσωπούν το κεφάλαιο, διαλύουν τόσο καιρό εργασιακά και φοιτητικά κεκτημένα να αναλάβουν περαιτέρω δράση. Επικαλούνται την ίδια έννομη τάξη και τους ίδιους δημοκρατικούς θεσμούς που πάνε να απαγορέψουνε και να ποινικοποιήσουνε οποιαδήποτε μορφή αντίστασης και περνάνε τόσο καιρό αντεργατικά μέτρα να κάνουν ότι ξέρουν καλύτερα. Δηλαδή τι ζητούν; Να δούνε σκηνές Συντάγματος βίαιης καταστολής μέσα στα πανεπιστήμια. Τέλος, μιλάνε για «βία εναντίον της ελεύθερης έκφρασης» μέχρι και για παρακράτος! Όσον αφορά την «υποχρέωσή τους να υπερασπιστούν την ελευθερία έκφρασης» να τους υπενθυμίσουμε ότι το ίδιο το νομοσχέδιο καταργεί οποιαδήποτε μορφή ριζοσπαστικών συλλογικών οργάνων όπως και το ίδιο το άσυλο βοήθημα σε όλους τους προηγούμενους κοινωνικούς αγώνες.

Τα συμβούλια διοίκησης διαλύουν την Δημόσια και Δωρεαν Παιδεία και καταδικάζουν τους φοιτητές στην αμορφωσιά, την αμάθεια και την ανεργία για να δημιουργήσουν ευέλικτους και χωρίς δικαιώματα εργαζόμενους ενώ παράλληλα αναπτύσσουν ένα πανεπιστήμιο κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου, με την ίδια βιαιότητα που η νέα δανειακή σύμβαση του μαύρου μετώπου ΕΕ-ΔΝΤ και των εντολοδόχων τους στην συγκυβερνηση διαλύει τα εργασιακά δικαιώματα, καταβαραθρώνει τα υπολείμματα των μισθών που έχουν παραμείνει και καταδικάζει τον λαό στην πείνα και την ανέχεια.

Τελικά ότι κι αν γίνει με τα συμβούλια ( ηλεκτρονική ψηφοφορία, σε ξενοδοχείο κλπ) να το ξέρουν καλά τα τσιράκια της κυβέρνησης και των επιχειρήσεων, ότι αυτό το αγωνιστικό δυναμικό που εμφανίστηκε αυτές τις μέρες είναι πολλά υποσχόμενο και θύμισε ότι το μέλλον ανήκει στην νεολαία που αγωνίζεται. Σε όλους εμάς.