Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ

«Η παιδεία δεν είναι για πούλημα», «Μηδενίστε τα δίδακτρα», «Φιλελεύθεροι Δημοκράτες είστε προδότες». Κυβερνητικά κτίρια έγιναν στόχος. Καπνογόνα, μπάλες μπιλιάρδου και βόμβες μπογιάς εκτοξεύτηκαν βροχή στο βρετανικό Κοινοβούλιο. Μπορεί 20.000 φοιτητές να βροντοφώναξαν «όχι» στην αύξηση των διδάκτρων, όμως οι Βρετανοί βουλευτές είπαν «ναι» στη χθεσινή ψηφοφορία, που δημιουργεί τριγμούς στην κυβέρνηση συνασπισμού.

Με νέες δυναμικές κινητοποιήσεις ετοιμάζονται να απαντήσουν οι φοιτητές της Μ. Βρετανίας στο «ναι» του Κοινοβουλίου για τον τριπλασιασμό των πανεπιστημιακών διδάκτρων. «Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μην πληρώνουμε ακριβά την παιδεία. Είμαστε εξοργισμένοι με τους πολιτικούς», δηλώσε ο Ααρον Πόρτερ, πρόεδρος της Εθνικής Ενωσης Φοιτητών.
Χθες περισσότεροι από 20.000 γέμισαν τους δρόμους του Λονδίνου και εκατοντάδες πολιόρκησαν το Κοινοβούλιο. Παγκάκια κάηκαν, το άγαλμα του Τσόρτσιλ λούστηκε με μπογιά και κυβερνητικά κτίρια κοντά στο Κοινοβούλιο δέχτηκαν επιθέσεις όταν ανακοινώθηκε ότι το αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο ψηφίστηκε με 323 ψήφους υπέρ και 302 κατά. Στην οδό Ρίτζεντ, έναν από τους πιο κεντρικούς δρόμους στο Λονδίνο, φοιτητές επιτέθηκαν σε αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν ο πρίγκιπας Κάρολος και η σύζυγός του Καμίλα.
Σύμφωνα με τις βρετανικές αρχές, εννέα αστυνομικοί και 20 διαδηλωτές τραυματίστηκαν σε συμπλοκές και πραγματοποιήθηκαν 12 συλλήψεις.
Ο «προδότης» Κλεγκ
Η ψήφιση του νομοσχεδίου ήταν το πρώτο δύσκολο τεστ για τη συνοχή και το μέλλον της κυβέρνησης συνασπισμού των Συντηρητικών και των Φιλελεύθερων Δημοκρατών. Μεταξύ σφύρας και άκμονος οι 57 βουλευτές των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, που προεκλογικά δεσμεύονταν να αντιταχθούν σε αυξήσεις διδάκτρων. Σημειώνεται, πάντως, ότι όταν αποδέχτηκαν τη συνεργασία με τους Συντηρητικούς κατοχύρωσαν το δικαίωμά τους να απέχουν από την ψηφοφορία εάν το επιθυμούν. Το στίγμα του «προδότη» φέρουν πλέον ο ηγέτης τους Νικ Κλεγκ και άλλοι 20 βουλευτές του που τάχθηκαν υπέρ του νομοσχεδίου.
«Ο μήνας του μέλιτος για τα δύο αυτά κόμματα τελείωσε», σχολιάζουν οι Βρετανοί πολιτικοί αναλυτές καθώς χθες υπέβαλαν την παραίτησή τους δύο βουλευτές των Φιλελεύθερων και ένας των Συντηρητικών.
Εκτίναξη διδάκτρων
Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, θα επιτρέπεται στα αγγλικά πανεπιστήμια να χρεώνουν τους φοιτητές τους δίδακτρα που θα φτάνουν τις 9.000 στερλίνες τον χρόνο (10.760 ευρώ), ποσό τριπλάσιο από τα ισχύοντα μέχρι σήμερα. Την ίδια στιγμή, το κράτος σχεδιάζει να περιορίσει δραστικά τις επιχορηγήσεις στην ανώτατη παιδεία, στο πλαίσιο του προγράμματος σκληρής λιτότητας.
Για να γίνει νόμος του κράτους το νομοσχέδιο πρέπει να εγκριθεί από τη Βουλή των Λόρδων (πριν από τα Χριστούγεννα) και θα επιστρέψει για δεύτερη έγκριση από το Κοινοβούλιο τον Μάρτιο.
Για «πολιτικό φιάσκο» προειδοποιούν την κυβέρνηση συνασπισμού Βρετανοί αναλυτές. «Ο πραγματικός κίνδυνος δεν ήταν η ψηφοφορία αλλά η πιθανότητα υπαναχώρησης. Επιλέγοντας να τα βάλουν με τους φοιτητές μπαίνουν σε δύσκολα νερά», δηλώνει ο Πάτρικ Ντανλίβι, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο London School of Economics.
http://www.enet.gr/

Συγκρούσεις φοιτητών-αστυνομίας στο Λονδίνο

Στα γραφεία του Συντηρητικού Κόμματος στο Λονδίνο, εισέβαλαν διαδηλωτές μετά την ογκώδη πορεία που οργανώθηκε από φοιτητικά σωματεία με θέμα τον υπερδιπλασιασμό των πανεπιστημιακών διδάκτρων. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο αριθμός των διαδηλωτών ξεπέρασε τις 50.000 κάτι που αιφνιδίασε τις αστυνομικές δυνάμεις που δεν περίμεναν περισσότερους από 20.000.

Η διαδήλωση κύλησε απολύτως ειρηνικά στο μεγαλύτερο μέρος της, αλλά η κατάσταση ξέφυγε από τον έλεγχο της αστυνομίας, όταν διαδηλωτές έσπασαν τον αστυνομικό κλοιό και κατευθύνθηκαν προς το βρετανικό κοινοβούλιο, όπου ξεκίνησαν καθιστική διαμαρτυρία. Στη συνέχεια, φοιτητές, μαζί με καθηγητές, κατάφεραν να εισέλθουν στο Millbank Tower, την έδρα του κυβερνώντος κόμματος, σπάζοντας κάποιο τζάμι και ανάβοντας φωτιές έξω από το κτίριο. Η κατάληψη κράτησε για μερικές ώρες, με τους φοιτητές να ανεβαίνουν στην ταράτσα του κτιρίου και να πετούν αντικείμενα στα βρετανικά Μ.Α.Τ. που βρίσκονταν από κάτω.

Η αστυνομία έληξε την κατάληψη κάνοντας έφοδο στο κτίριο και στριμώχνοντας τους διαδηλωτές, ενώ έγιναν τουλάχιστον 32 συλλήψεις. Πάντως, οι φοιτητές που είχαν μαζευτεί έξω από το κοινοβούλιο φαίνεται πως σκοπεύουν να συνεχίσουν τη διαμαρτυρία και κατά τη διάρκεια της νύχτας, αφού έχουν αρχίσει να προμηθεύονται με σκηνές και κουβέρτες.

Σε επικοινωνία που είχε η εφημερίδα Guardian με τους καταληψίες, οι δεύτεροι έστειλαν το εξής μήνυμα: «Στεκόμαστε ενάντια στις περικοπές, δείχνοντας αλληλεγγύη προς τους φτωχούς, τους ηλικιωμένους, τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες και τους εργαζόμενους που έχουν πληγεί. Είμαστε κατά όλων των περικοπών και της εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης. Θέλουμε να δείξουμε την αντίθεσή μας προς το σύστημα των Tories που επιτίθεται στους φτωχούς και βοηθά τους πλούσιους. Αυτή είναι μόνο η αρχή.»

Η Έμιλι Γουίτμπαϊ, 22 χρόνων, φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, που συμμετείχε στην εισβολή στο κτίριο όπου στεγάζονται τα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος, δήλωσε ότι οι ειρηνικές μέχρι τώρα διαδηλώσεις δεν είχαν αποτελέσματα. «Δεν είναι καιρός για ευγενικές διαβουλεύσεις, είναι ώρα για δράση», δήλωσε η νεαρή φοιτήτρια.

Αντίθετα, η Εθνική Ένωση Φοιτητών (NUS) η οποία ήταν ο κύριος οργανωτής του σημερινού συλλαλητηρίου, τάχθηκε κατά των επεισοδίων και της κατάληψης, μέσω του προέδρου της Aaron Porter που μίλησε για μια μικρή μειοψηφία διαδηλωτών που υπονομεύει το φοιτητικό κίνημα.

Ο δήμαρχος του Λονδίνου, Μπόρις Τζόνσον, ζήτησε να επιβληθούν οι ποινές που προβλέπει ο νόμος στους υπεύθυνους για τα επεισόδια. «Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για μία μικρή μειονότητα που εμπλέκεται σε πράξεις βίας», δήλωσε στο Sky News ο δήμαρχος του Λονδίνου.

Τα σημερινά γεγονότα πάντως αποτελούν το πρώτο μεγάλο πλήγμα για τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που ακολουθεί ο Βρετανός πρωθυπουργός David Cameron, και ιδιαίτερα για τον Nick Clegg, τον ηγέτη των Φιλελεύθερων Δημοκρατικών που συμμετέχουν στην κυβέρνηση συνασπισμού, ο οποίος είχε στηρίξει την προεκλογική του καμπάνια στη μη αύξηση των διδάκτρων.

Ελλάς – Ελλήνων - Τρωκτικών;

του ιού της Κυριακής

Εκεί που οι τηλεπερσόνες της ενημέρωσης αλληλοσφάζονταν στο βωμό της τηλεθέασης και των οικονομικών συμφερόντων που εκπροσωπούν, ξαφνικά αγκαλιάστηκαν -για λίγο- μπροστά στο δολοφονημένο συνάδελφό τους. Και μας θύμισαν πίσω από τις ακραίες κόντρες τις μεγάλες τους ομοιότητες.

Μετά τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια το μπλογκ troktiko ανακοίνωσε ότι κλείνει. Ανεξάρτητα από το αν είναι τελεσίδικη αυτή η απόφαση, δεν θα μείνουν παραπονεμένοι οι φανατικοί καθημερινοί επισκέπτες του μπλογκ, μια και το έργο του συνεχίζουν όχι μόνο άλλα παρόμοια μπλογκ, αλλά και σχολιαστές στα δελτία ειδήσεων, εκπομπές λόγου στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση και αρκετές εφημερίδες.

Η δημοσιογραφία της «μεγάλης των κίτρινων σχολής» με τις βίαιες ή ροζ «αποκαλύψεις», το διασυρμό προσώπων, τις αλληλοεκσφενδιζόμενες απειλές και τους ποικίλους εκβιασμούς έχει δυστυχώς αγκαλιαστεί από μεγάλη μερίδα των καταναλωτών στο χώρο των μέσων ενημέρωσης. Και όσοι τόλμησαν να εκφράσουν διαφορετικές γνώμες για το είδος της «δημοσιογραφίας» του troktiko (και όχι φυσικά για τη δολοφονία), διαπομπεύτηκαν, στοχοποιήθηκαν και εξευτελίστηκαν από τους θαυμαστές της σχολής του troktiko είτε ήταν φίλοι είτε ήταν εχθροί του εκλιπόντος. Από την άλλη μεριά, πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν άλλοτε σε σκάνδαλα κλήθηκαν να μιλήσουν για τον δολοφονημένο, ξεπλένοντας έτσι και τη δημόσια εικόνα τους, ενώ επιχειρηματίες των ΜΜΕ επικαλέστηκαν ζητήματα ηθικής και δεοντολογίας, όταν οι ίδιοι στις εκπομπές και στις εφημερίδες τους ανάγουν το σεξισμό και την πατριδοκαπηλεία σε κινητήρια δύναμη της ενημέρωσης.

Ο αθέατος κόσμος της ενημέρωσης

Γέμισαν τα φύλλα της προηγούμενης Κυριακής με πολυσέλιδα αφιερώματα στον Σωκράτη Γκιόλια. Πιο πολύ όμως γέμισαν με τις παράξενες διαδρομές στον «κόσμο των ΜΜΕ» και με πολλά υπονοούμενα είτε για τον ίδιο και τους συνεργάτες του είτε για τους κρυμμένους και φανερούς εχθρούς του. Αναλόγως με την τοποθέτηση της κάθε εφημερίδας (φίλο-τρωκτική ή αντί-τρωκτική) έρρεαν και τα αποκαλυπτικά τους ρεπορτάζ στο ίδιο τέμπο που έρρεαν και ρέουν οι ποταμοί των «ειδήσεων» στα ανώνυμα μπλογκ.

- Στο φίλο-τρωκτικό Πρώτο Θέμα (μέλος της οικογένειας του οποίου ήταν ο εκλιπών) το αφιέρωμα των 10 σελίδων ακολουθούσε ένα δισέλιδο για τα media, αφιερωμένο κι αυτό στις ενδο-αποκαλύψεις. Μαζί και το ανυπόγραφο -φυσικά- λιβελογράφημα κατά της δημοσιογράφου που τόλμησε να έχει μια διαφορετική άποψη. Δέκα σελίδες για την αδέσμευτη και ελεύθερη φωνή Γκιόλια που οι κακοί προσπαθούσαν να φιμώσουν κι αμέσως μετά μια σελίδα πρότυπο για το τι σημαίνει βρώμικη, απειλητική και αδίστακτη μαφιόζικη δημοσιογραφία. Στο ρεπορτάζ «δίνουν» κανονικά τους αντί-τρωκτικούς: «Προσοχή δεν θέλω να πω ότι εκείνοι που ήθελαν να κλείσει το troktiko είναι κατ’ ανάγκη εκείνοι που δολοφόνησαν το Γκιόλια, αλλά αν δεν αρχίσει από αυτούς η έρευνα από ποιούς θα αρχίσει;» Το αφιέρωμα αρχίζει με τον προβληματισμό για το ποιοί σκότωσαν τον Γκιόλια (τρομοκράτες ή εκτελεστές συμβολαίων), περνάει στην κόντρα Μάκη-Θέμου-Γκιόλια κλπ, δημοσιεύοντας αναλυτικά τις περιπτώσεις που ο Τριανταφυλλόπουλος απείλησε ακόμα και τις ζωές του Αναστασιάδη και του Γκιόλια, περιγράφει πώς ξεκίνησε ο Σωκράτης πουλώντας σκόρδα και μετά ανέβηκε ένα ένα τα σκαλιά της «ερευνητικής» δημοσιογραφίας δίπλα στο Μάκη και μετά δίπλα στο Θέμο αλλά πάντα κοντά στη φτωχολογιά, προσηλωμένος στις ιδέες του και στην ενημέρωση. Για τις περίφημες «αποκαλύψεις» και «έρευνες» του εκλιπόντος το ρεπορτάζ αφιερώνει μόνο ελάχιστες αράδες.

- Η Real σε 4σέλιδο αφιέρωμα αναφέρεται με τις «απαραίτητες αποστάσεις» στους εμπνευστές του «πετυχημένου» troktiko (Γκιόλια-Νιφλή) που ξεκίνησαν από τον Μάκη αλλά στην πορεία χώρισαν οι δρόμοι τους. Όταν μάλιστα έγινε αυτό, σημειώνει η εφημερίδα, οι αναρτήσεις στο troktiko αναφέρονταν σε δημοσιογραφικά παιχνίδια, γκάνγκστερ και υπόκοσμο. Το 2009 που επίσημα ο Γκιόλιας ανήκει στον όμιλο Κοντομηνά «ανοίγει πλέον το troktiko τα μέτωπα προς όλες τις κατευθύνσεις», γράφει η Real. Αναφέρεται και στο περιστατικό της σύλληψης Γκιόλια ενώ η όλη σχέση του Γκιόλια με το σκάνδαλο Τζέκου-Κεντέρη περιγράφεται περίπου σαν αγάπη στον αθλητισμό. Το βάρος του δημοσιεύματος γέρνει κυρίως στην παρουσίαση της Σέχτας και των διαφαινόμενων κατά την εφημερίδα σχέσεών της με τον αντεξουσιαστικό χώρο που διατύπωνε απειλές κατά του δημοσιογράφου αλλά και στους υπερασπιστές του πανεπιστημιακού ασύλου. Παραλείπει φυσικά η εφημερίδα τα ξεκατινιάσματα των άλλοτε φίλων και άλλοτε εχθρών του εκδότη της με όλα τα αισχρά σχόλια για τον ίδιο από «ανώνυμους» τωρινούς συνεργάτες του.

- Το αντί-τρωκτικό Veto σε 4σέλιδο αφιέρωμα συμμαζεύει τα «ασυμμάζευτα» παρουσιάζοντας τον Γκιόλια σαν θύμα επιχειρηματικών κατεστημένων που τον χρησιμοποιούσαν για εντεταλμένη υπηρεσία. «Το σύστημα θεσμικής μαφίας χρησιμοποίησε το Σωκράτη». Η εφημερίδα ισχυρίζεται ότι έγιναν προσπάθειες εξαγοράς σιωπής ανθρώπων που γνώριζαν για το παραεκκλησιαστικό-παραδικαστικό σκάνδαλο μέσω δημοσιογράφων. Αμέσως μετά το σύστημα χρησιμοποίησε το Σωκράτη για το ζήτημα της θεσμικής ντόπας, όπου ο δημοσιογράφος και κουμπάρος του Κεντέρη διαδραμάτισε ρόλο στη θωράκιση του τριδύμου Τζέκου-Κεντέρη-Θάνου και τέλος το ίδιο σύστημα οδήγησε τον Γκιόλια που ήταν παιδί του Εφραίμ στο να γίνει υπάλληλος του Κοντομηνά, δηλαδή του καναλιού που κατά κύριο λόγο «ξετύλιξε» το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Η εφημερίδα συνεχίζει με την υπόθεση Ζαχόπουλου και την οριστική ρήξη Γκιόλια-Μάκη που οδήγησε τον Σωκράτη στη δημιουργία του troktiko σαν συνδετικού κρίκου των συμφερόντων Μπόμπολα και Κοντομηνά. «Ο Σωκράτης επωμίζεται ρόλους που δεν είναι σε θέση αλλά ούτε έχει και το λογισμικό (sic!) για να τους φέρει σε πέρας», γράφει το Veto, «συσσωρεύοντας εχθρούς διαφορετικών αποχρώσεων και φυσικά διαμετρήματος»..

- Τέλος το ουδέτερο Βήμα επισημαίνει μεταξύ άλλων με ‘μπηχτή’ ότι ο «συγκρουσιακός» Γκιόλιας έγινε γνωστός όχι ως δημοσιογράφος αλλά ως ο άνθρωπος του Μάκη, περιγράφει τους σταθμούς της καριέρας του ενώ αναφέρεται τέλος σε «πηγές» που υποστηρίζουν ότι πίσω από τους εκτελεστές μπορεί να βρίσκονται «άλλα συμφέροντα».

Σκοτάδι στο τούνελ του Τύπου

Όταν κάποτε η Αυριανή «γκρέμιζε τον καραμανλισμό» ελάχιστοι είχαν καταλάβει ότι έμπαιναν και στον ελληνικό Τύπο τα γερά θεμέλια της μεγάλης των κίτρινων σχολής. Η διαδρομή ήταν γρήγορη. Από τις εφημερίδες το ρεύμα αυτό πέρασε κατά κύριο λόγο στην ιδιωτική τηλεόραση και πρόσφατα ξεχύθηκε στα «ενημερωτικά» μπλογκ. Σε ένα απίθανο μείγμα νεοπουριτανισμού, μισαλλοδοξίας, ρατσισμού, πατριδοκαπηλίας και διασυρμού ανθρώπων και θεσμών, οι τηλεοπτικές συχνότητες με τις μεσημεριανές και βραδινές εκπομπές τους και τα αντίστοιχα ρεπορτάζ των εφημερίδων τους έδωσαν το απόλυτο στίγμα αυτής της «ερευνητικής» κατά τον πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ, δημοσιογραφίας.

Πολλοί παρουσιαστές των σοβαρών δελτίων, αποφεύγοντας να εμπλακούν άμεσα στο ανθρωποφάγο είδος αυτής της δημοσιογραφίας, θεσμοθέτησαν τα «παράθυρα» και με τη βοήθεια των επιχειρηματικών ομίλων που έχουν αγοράσει τα κανάλια, προχώρησαν και στην έκδοση εφημερίδων υποστήριξης αλλά και στην έμμεση ή και άμεση στήριξη διαφόρων χαμηλού κόστους ιστότοπων για τα πολύ σκοτεινά «ερευνητικά» πλοκάμια.

Με τον τρόπο αυτό, μια «είδηση» ανακυκλώνεται εύκολα παντού, χωρίς περιστροφές, με τις κατάλληλες «νομικές» αποστάσεις και με πηγή -τι άλλο;- ας πούμε το «ανώνυμο» troktiko! Τα ίδια πρόσωπα αναμεταδίδουν την «αποκάλυψη» στα παράθυρα των δελτίων, στις εφημερίδες και στις βραδινές τους εκπομπές. Μια κορυφαία στιγμή που αποκάλυψε όλο αυτό το πλέγμα της «ερευνητικής» δημοσιογραφίας με τα συγκοινωνούντα δοχεία ήταν φυσικά η υπόθεση Ζαχόπουλου και το ξεκατίνιασμα των πρωταγωνιστών – πρυτάνεων του «ερευνητικού» κατεστημένου.

Τότε έγινε μια νέα ανακατανομή στις περσόνες των ΜΜΕ και ξαναχωρίστηκαν τα στρατόπεδα επιχειρηματιών και δημοσιογράφων. Το Βατοπέδι έφερε την επόμενη θύελλα και έπεισε πλέον και τον πιο άτολμο μεγαλοεπιχειρηματία ότι δεν φτάνει να κατέχει μια ομάδα ποδοσφαίρου αλλά χρειάζεται κι ένα κανάλι, μια εφημερίδα και οπωσδήποτε ένα «ανώνυμο» μπλογκ. Ο πρωτοπόρος Κοσκωτάς χάραξε το δρόμο και το πεδίο της δόξας ακολούθησαν και ακολουθούν τα σημερινά βαριά ονόματα της μυκονιάτικης τάξης.

Στη zougla των «αποκαλύψεων»

Μέχρι το θάνατό του ο Σωκράτης Γκιόλιας αρνούνταν τη σχέση του με το troktiko. Το ίδιο έκανε παλιά με το Press.gr ο Ανδρέας Καψαμπέλης, αλλά και πολλοί άλλοι δημοσιογράφοι κατά καιρούς για τα δικά τους μπλογκ (Παπαγιάννης, Ζήσης, κλπ). Ακόμα και τα επώνυμα (όπως η zougla του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου) νιώθουν την ανάγκη να περιλαμβάνουν «ανώνυμες» στήλες (Αλ Κάιντα). Ο λόγος είναι προφανής. Η ανωνυμία όχι μόνο δίνει το δικαίωμα σε καθένα να γράφει ό,τι θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό, αλλά χτίζει και το μύθο των «ανώνυμων» πηγών που δήθεν γνωρίζουν τα πάντα. Όμως ταυτόχρονα όλοι κλείνουν το μάτι. Δεν παραδέχονται τη σχέση τους αλλά και δεν την αρνούνται εντελώς. Και στο σημείο αυτό ξεχωρίζουν αυτά τα επαγγελματικά μπλογκ δημοσιογράφων από τα ιστολόγια απλών ανωνύμων πολιτών.

Οσο για τη μεγάλη επισκεψιμότητα των μπλογκ αυτών, δεν μπορεί να διακρίνει κανείς αν οφείλεται στις αναρτήσεις για την Τζούλια, ή τις άπειρες παραδοξολογίες που διασκεδάζουν τον επισκέπτη. Βέβαια είναι αλήθεια ότι πολλές ειδήσεις αναρτώνται πρώτα σε αυτούς τους ιστοτόπους. Αλλά αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν απαιτούν καμιά διασταύρωση, όπως συμβαίνει στις έγκυρες δικτυακές εφημερίδες. Και για το λόγο αυτό αναρτώνται καθημερινά πολλές κατασκευασμένες ειδήσεις ή απλές μπούρδες και απειλές.

Παρόμοιες μεθόδους ακολουθούσε η Αυριανή με ανώνυμα σχόλια ή ψευδώνυμες επιστολές τη δεκαετία του ’80. Πρώτοι διδάξαντες και οι μεγάλοι ρεπόρτερ της μεταπολίτευσης (Καρατζαφέρης, Κακαουνάκης, Τράγκας) που έβγαλαν στη συνέχεια δικά τους έντυπα με ανώνυμα άρθρα, ανώνυμες πηγές, κύκλους και ψευδώνυμα. Η «αποκαλυπτική» δημοσιογραφία αυτού του είδους αναβαθμίστηκε με τους Αναστασιάδη - Τριανταφυλλόπουλο, το Πρώτο Θέμα και την μπανιέρα τους. Η εφημερίδα αξιοποίησε την πείρα από τις τηλεοπτικές εκπομπές των δυο φίλων, υιοθέτησε τα ψευδώνυμα και τα ανώνυμα άρθρα και εγκαινίασε τη φοβερή στήλη «κουίζ» με τις ακατανόητες για τους αναγνώστες μπηχτές και απειλές που καταλάβαιναν μόνο οι ενδιαφερόμενοι: «Ποιός είναι ο αρχηγός της συμμορίας στο λιανικό εμπόριο; Πάντως ένα πουλάκι στην Καραγιώργη Σερβίας τιτιβίζει» (8.1.2006). «Αποστολή στο Βελιγράδι ετοιμάζει ο ‘πρόεδρος’. Θα έχει μήπως και ωραίες Σέρβες στο μενού ή θα μείνει στις αγαπημένες του Αλβανίδες;» (11.3.2007). «Ποιός εφοπλιστής έδιωξε κακήν κακώς το γαμπρό του από το σπίτι επειδή είχε το θράσος να απατήσει την κόρη του;» (29.7.2007).

Στις εκπομπές, στα σχόλια και στις εφημερίδες της σχολής αυτής εκτοξεύονται κατά καιρούς έμμεσες και άμεσες προειδοποιήσεις για «αποκαλύψεις» κατά επιχειρηματιών, πολιτικών και τηλεπερσόνων, βασισμένες σε φήμες, κύκλους και άλλα «ερευνητικά» όπλα. Συχνά τα «ρεπορτάζ» ξαφνικά σταματούν. Απλώνεται αμέσως μετά την «αποκάλυψη» μια σιωπή και το θέμα εξαφανίζεται. Επιπλέον ανυποψίαστοι αναγνώστες διαβάζουν σαλόνια ολόκληρα εφημερίδων που εκθειάζουν -πάλι «ξαφνικά»- την εξαίρετη επιχειρηματικότητα κάποιου εφοπλιστή ή εμπόρου ή τραπεζίτη, την άψογη εικόνα ενός υπουργού κι όλα αυτά με τις αντίστοιχες πάντα διαφημιστικές καταχωρήσεις. Άλλοι πάλι ανυποψίαστοι τηλεθεατές ακούν στις «ερευνητικές» εκπομπές υπαινιγμούς για κάποιο επόμενο καυτό θέμα που δεν βγαίνει ποτέ στον αέρα. Γιατί άραγε; Αυτοί οι ίδιοι λοιπόν τηλε-πρωταγωνιστές, μέσα στα μπλογκ αποκαλύπτουν ο ένας για τον άλλον και όλοι μαζί για όλους, τις χαριτωμένες μεθόδους που καταλήγουν σε παρασκηνιακούς «συμβιβασμούς» με το αζημίωτο, όπως οι ίδιοι καταγγέλλουν. «Ο Έλληνας είναι έξυπνος και καταλαβαίνει τα παιχνίδια που παίζει ο καθένας στο χώρο των media. Εμείς απλά καταγράφουμε τι παίζεται στο παρασκήνιο. Διαβάστε την εμπλοκή του troktiko στην αγωγή για το διαζύγιο της Γιάννας Αγγελοπούλου και τις κατηγορίες του troktiko για σκάνδαλο σεξ του Μάκη», έγραφε το μπλογκ fimes.

Τα απειλητικά «δημοσιογραφικά» σχόλια στα μπλογκ ξεκινούν πάντα με ένα ερωτηματικό (κουίζ) και δίπλα κείμενο: «Ποιόν υπουργό έκανε τσακωτό απατημένος σύζυγος και του έσπασε τα δόντια;», «Ποια βουλευτής παντρεμένη εθεάθη περίπατο χέρι χέρι με νεαρό;», «Σε λίγο θα αποκαλύψουμε τις σχέσεις της ΚΥΠ με επιχειρηματία» (σ.σ. αυτό δεν το μάθαμε ακόμα). Μετά από μερικές αναρτήσεις κάποιος αποφασίζει ή δεν αποφασίζει να ξεφωνίσει τον «ένοχο». Τι μεσολαβεί φυσικά δεν το γνωρίζει κανείς, πλην των εμπλεκόμενων!

Ανθολογία «αποκαλύψεων»

Οποιος επιμένει να μιλά για «ερευνητική» δημοσιογραφία ας ρίξει μια ματιά σε ένα μικρό απάνθισμα αναρτήσεων των πιο δημοφιλών δικτυακών ιστοτόπων:

- «Μάκη γιατί δεν έγραψες σε ποιόν ανήκει το πλοίο-σκυλοπνίχτρα που λένε οι Γερμανοί; Μήπως στον κουμπάρο σου; Γιατί το απέκρυψες; Βαρδινογιάννης, σου θυμίζει τίποτα; Η έκθεση το λέει. Εσύ όμως όχι» (troktiko).

- «Ζορίζεται τώρα ο Κοντομηνάς, γιατί είναι σίγουρο ότι ο troktikoς απατεώνας δεν μπορεί πλέον να του προσφέρει καμία στήριξη» (zougla).

- «Έφθασαν το έσχατο σημείο σαπίλας και διαφθοράς, εκβιάζοντας τον Μπόμπολα μέσα από το troktiko τους. Δώσε μας την εφημερίδα σου -τρελά πράγματα- και εμείς θα σε θεωρούμε καλό εργολάβο, θα μπορείς να κάνεις ό,τι γουστάρεις και δεν θα σε ενοχλούμε!» (zougla).

- «Αυτός είσαι Μάκη Τ. που εκτελείς εντολές και συμβόλαια επιχειρηματιών όπως του Κουρή, του Βγενόπουλου και ...των άλλων ανθρώπων που είναι πίσω σου και φορτώνουν με χρήμα» (troktiko).

- «Κάθε επιχείρηση ΜΜΕ υποτίθεται ότι εξυπηρετεί τα δικά της συμφέροντα αλλά εδώ φαίνεται ότι ...όλοι μαζί εξυπηρετούν του Ψυχάρη […] Μην ξεχνάμε ότι στον ίδιο όμιλο είναι και ο Νίκος Χατζηνικολάου που συνεταιρίζεται με τον γιο του Κουρή. Όλοι το ίδιο στον κουβά...» (troktiko).

Οι καλοί συνάδελφοι

- «Πω, πω χοντράδα του Μάκη. Εμπλέκεται σε μια ιστορία που έγραψε το ‘Πρώτο Θέμα’ για την Πετραλιά και λέει ότι το κάνει για να στηρίξει τον Βαρβιτσιώτη. Βέβαια όλος ο κόσμος ξέρει ότι ο Μάκης με τον Νίνο (σύζυγος της Αλεξάνδρας Πετραλιά) έχουν αδερφικούς δεσμούς» (troktiko).

- «Το blog adiakritos.gr, που σύμφωνα με τα γραφόμενα στο troktiko είναι του Στ. Χίου και με χρηματοδότη ...(όπως λένε γνωστό τηλεμαϊντανό) που έχει σχέση με το ΛΑΟΣ κάνει επίθεση στο Σ. Γκιόλια και τον κατηγορεί ότι είχε σχέση με το περιβόητο τροχαίο Κεντέρη-Θάνου» (papatzides).

- «Ο Μπάμπης (Χαράλαμπος) Παπαδημητρίου, ο βραδινός απρόσκλητος προπαγανδιστής του ΔΝΤ, ήταν και παραμένει γνωστός με το προσωνύμιο ‘Χλωμό Πρόσωπο’. Ο άνθρωπος παντός καιρού για κάθε αφεντικό, βασιλικότερος του βασιλέως που προκειμένου να σώσει το τομάρι του δεν διστάζει να καρφώσει, να διαστρεβλώσει, να συκοφαντήσει, να ρίξει λάσπη» (troktiko).

- «Σε μια κίνηση που μόνο σε χαφιεδισμό παραπέμπει προχώρησε ο Νίκος Χατζηνικολάου κατά των μπλογκ. Ρε συ Χατζηνικολάου πόσες ανακρίβειες έχεις γράψει και έχεις πει στο ραδιόφωνο; Πόσες μηνύσεις και αγωγές έχεις φάει;» (troktiko και papatzides).

- «Το ρεσιτάλ των αθλιοτήτων με τον υπάλληλο της Real News Παπαγιάννη συνεχίζεται… Ουρά του ο θλιβερός τρωκτικός …» (zougla).

- «Το ‘κουρηστάν’ έχει τελειώσει και να τους χαίρεται όλους μαζί ο Νίκος Χατζηνικολάου που δεν παίζει το θέμα με τα εικονικά τιμολόγια. Τα 2 εκ. ευρώ τα θέλεις σε μετρητά ή με δόσεις ρε Κουρή; Μήπως να στα πληρώσουν σε περγαμόντο; Αν θέλεις τα δύο εκ. μπορούν να στα κάνουν τρία…» (troktiko).

- «Μικρέ τυφλοπόντικα του διαδικτύου, μάθε ότι η μετεξέλιξή σου σε ενεργούμενο του εργολάβου και του κλέφτη, δεν πρόκειται να προστατέψει ούτε εσένα ούτε τα αφεντικά σου… Ούτε καν τους μπάτσους και τους υπόδικους ηγούμενους, που εξυπηρετούν το βρώμικο ιστοεξάμβλωμά σου» (zougla).

Αλληλοκαταγγελίες και απειλές

- «[Αγαπητέ Μάκη...] Πριν 11 μήνες πήρες ένα πιστόλι να πας στο γραφείο στο ‘Πρώτο Θέμα’ για να σκοτώσεις τον Θέμο όπως ο ίδιος είπες σε μένα και στον δικηγόρο σου Γ.Αγιοστρατίτη. Είχες μαζί σου το όπλο. Προσπάθησα να σε σταματήσω. Ο Θέμος πράγματι δεν ήταν στο γραφείο. Μην επιχειρήσεις να κάνεις το ίδιο με μένα. Άδικός κόπος. Δεν με νοιάζει. Τζάμπα ...μάρτυρα θα με κάνεις» (Σ. Γκιόλιας).

- «Ο επιχειρηματίας και ο υποτακτικός του, διαχειριστής του trash-blog troktiko, έχουν προφανώς χάσει την ψυχραιμία τους... Είναι αλήθεια, τον βρωμιάρη του troktiko θα τον πάμε μέχρι το τέλος, όχι για την ίδια τη μίζερη ζωή του, αλλά για τα κοπρόσκυλα που κρύβονται από πίσω» (zougla).

- «Αυτό το λέμε στον εκβιαστή Μάκη Τριανταφυλλόπουλο και τον φίλο του Νίκο Χατζηνικολάου που είναι ο σπόνσορας και ο επίσημος διαφημιστής του συκοφάντη. Θα μάθετε τον ρόλο του Παναγιωτόπουλου στο Mega στην προσπάθεια του να στηρίξει τον Νίκο Χατζηνικολάου, τις απειλές του Alter και του διευθυντή του όταν δημοσιογράφος αποφάσισε να φύγει από το κανάλι του, τις καταδίκες εκδοτών και mediaρχών στον ΑΝΤ1 και στο Alter. Εκεί όπου εργάζονται οι συκοφάντες και οι σπόνσορές τους αλλά και οι ορντινάτσες τους. Θα γίνει πανικός!» (troktiko).

Το βάθος του ουρανού είναι φαιό

Όλη αυτή η παραδημοσιογραφική λογόρροια έχει σαφές πολιτικό περιεχόμενο. Με κάθε ευκαιρία προβάλλονταν στο troktiko οι θεωρίες του ΛΑΟΣ και υιοθετούνταν όλες οι «εθνοσωστικές» καμπάνιες κατά βιβλίων και ανθρώπων. Χωρίς δεύτερη σκέψη καταγράφονταν τα πιο παρανοϊκά αντισημιτικά σχόλια και ειδήσεις όπως ότι οι Εβραίοι της Ελλάδας δεν φορολογούνται! Και φυσικά, για τα κόμματα της Αριστεράς το troktiko επιφύλασσε μόνο υβριστικές αναρτήσεις: «Είναι ξεφτίλα και ντροπή και αηδία από τους ψευτόμαγκες του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ να πάνε να καταλάβουν την Ακρόπολη. Ανανδροι και προδότες μιας χώρας με πολιτιστική και όχι μόνο ιστορία. Δεν υπάρχει όμως δικαιοσύνη στην Ελλάδα για να τους συλλάβει και να τους μπουζουριάσει», ζητούσε το μπλογκ που κατά τα άλλα υπερασπιζόταν την ελευθερία της έκφρασης!

Στοχοποίηση κατά βούληση!

Για στοχοποίηση μίλησε πρώτος ο Νίκος Χατζηνικολάου στο δελτίο του Alter όταν ενημερώθηκε κι αυτός ότι τα όπλα δεν ανήκαν στον αθέατο κόσμο της νύχτας και των κοινών κακοποιών αλλά στους εκτελεστές της Σέχτας. Πριν τη βαλλιστική κι ενώ η αστυνομία δεν είχε ακόμα ανακατέψει στον τόπο του εγκλήματος την αντιτρομοκρατική, κανείς δεν μιλούσε για στοχοποίηση, αν και οι απειλές προς τον Γκιόλια εκτοξεύονταν για μήνες, ακόμα και από σχολιαστές του ίδιου καναλιού. Σχεδόν ανακουφίστηκε λοιπόν το κάστ της ηλεκτρονικής ενημέρωσης μόλις έφτασαν τα «χαρμόσυνα» νέα ότι η δολοφονία έγινε δια χειρός Σέχτας. Τότε ήταν που επιστρατεύτηκε η στοχοποίηση και μάλιστα από το σύνηθες ύποπτο Indymedia. Εκτός από τους παρουσιαστές έσπευσε, όπως συνηθίζει, να καταδικάσει την «ντροπή» του Indymedia και η Ντόρα Μπακογιάννη (που όμως έχει υπάρξει κι αυτή θύμα στοχοποίησης από mainstream ερευνητές). Είναι γνωστό ότι στο μυαλό ορισμένων η ελευθερία του τύπου και του λόγου οδηγούν σε δολοφονίες και θα πρέπει να περιοριστούν κάπως. Τα πράγματα όμως εκτροχιάστηκαν και οι σχολιαστές άρχισαν να μιλούν ακόμα και για σκύλευση νεκρού από «κρατικοδίαιτους» (Στρατάκης στον Flash, 21.7.2010) όταν η Ρίκα Βαγιάννη τόλμησε να γράψει ένα κείμενο για την υποκρισία των όψιμων υπερασπιστών του δημοσιογραφικού έργου του troktiko. Αυτοί λοιπόν που μιλούν για στοχοποίηση ή ακόμα και σκύλευση κάνοντας ότι αγνοούν τη σημασία της έννοιας, πώς άραγε χαρακτηρίζουν το κείμενο που δημοσιεύτηκε για την Βαγιάννη στο troktiko την επομένη και κυρίως το άθλιο ανώνυμο άρθρο στο Πρώτο Θέμα (25.7.2010) όπου με αισχρά υπονοούμενα αποφάσισαν να την στοχοποιήσουν μόνο και μόνο για την άποψή της.

Η ρατσιστική μισογύνικη αντιμετώπιση της δημοσιογράφου, όπως παλιότερα πολλών άλλων γυναικών, αλλά και οποιουδήποτε τελικά έχει μια διαφορετική άποψη από το συρμό των δελτίων, αυτό είναι στοχοποίηση! Τα σχόλια για την εμφάνιση, τις συνήθειες και τις ιδιαιτερότητες ανθρώπων μαζί με τις ολόσωμες γυμνές φωτογραφίες τους με αφορμή την άποψή τους, αυτό είναι στοχοποίηση! Ειδικά ο εκδότης του Θέματος που στο ανώνυμο άρθρο του για την Βαγιάννη επικαλείται την ηθική και τη δεοντολογία ενώ την ίδια ώρα «προάγει» στις εκπομπές του τα κορίτσια με τα μεγάλα ντεκολτέ που ζητούν δημοσιότητα. Συνεργάτες του, μαζί με ακροδεξιούς μόνιμους θαμώνες των εκπομπών τους γελούν κοροϊδεύοντας τα παιδιά που καλούν να επιδείξουν τα ταλέντα τους ενώ σε άλλες εκπομπές εκτοξεύουν προσωπικές απειλές και εμετικά σχόλια για ανθρώπους με άλλη άποψη. Πολλές φορές λοιπόν τα επώνυμα αλλά τυπικά ανώνυμα μπλογκ, οι «αποκαλυπτικές» εκπομπές και οι τηλε-εφημερίδες υιοθετούν ένα εκφοβιστικό στυλ με στόχο να πείσουν για την ορθότητα του «ρεπορτάζ» αλλά και να προκαλέσουν αντιδράσεις. Εκβιαστικοί συλλογισμοί, αποκαλύψεις αυθαίρετες μέσα από κλειδαρότρυπες, μισαλλόδοξα σχόλια, συμπεράσματα όπως «όλοι είναι διεφθαρμένοι πλην ημών» και αλλά τέτοια του συρμού. Παρακρατικές και μαφιόζικες δράσεις που έρχονται και κουμπώνουν στα ρυπαρά ανώνυμα δημοσιεύματα παντός τύπου. Αυτή άλλωστε η «αποκαλυπτική» δημοσιογραφία των επώνυμων και «ανώνυμων» και το τσουβάλιασμα οδηγεί σε συνθήματα, όπως το «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή», σε καψίματα βιβλίων, σε χειροδικίες, σε μαχαιρώματα μεταναστών, σε στοχοποιήσεις πολιτικών ακόμα και επιστημονικών απόψεων και ιδεολογικών τάσεων.

Αρκεί ένα δείγμα μιας κόντρας μεταξύ αυτών των δημοσιογράφων για να κλειδαμπαρωθεί ο ανυποψίαστος αναγνώστης σε καταφύγιο με προμήθειες. Ετσι φτάσαμε και στον ανοιχτό βίαιο πόλεμο των ανώνυμων-επώνυμων μπλογκ. Εκεί που όλα επιτρέπονται και πολλές φορές με το αζημίωτο. Η ελευθερία του λόγου πήρε την πλέον τρομακτική της διάσταση στη ροή της «απειλητικής ενημέρωσης» με αποτέλεσμα ο κόσμος να πιστεύει τα πάντα ή να μην πιστεύει τίποτα. Η ενημέρωση έπαψε να αποτελεί αντικείμενο διασταύρωσης μιας είδησης και έχει γίνει θέμα πειθούς! Ουαί κι αλίμονο δηλαδή σε όποιον έχει διαφορετική άποψη για το «λειτούργημα» των επίσημων «ΙΕΚ» δημοσιογραφίας. Μέχρι και τον Γιάννη Πρετεντέρη πήρε η μπάλα των ανώνυμων μπλογκ με ονοματεπώνυμο, όταν έγραψε την επόμενη της δολοφονίας για «τον δημοσιογραφικό υπόκοσμο που αφοσιώνεται στη δουλειά της διαβολής και της συκοφάντησης». Η απάντηση του troktiko ήταν να αναρτήσει τον Γ.Π. ντυμένο με στολή Ες Ες.

Carlo Guiliani: γράφοντας με αίμα τη σύγχρονη ιστορία

Σαν σήμερα ο Carlo Guiliani κειτόταν νεκρός στη πλατεία «Gaetano Alimonda» της Γένοβα. Η σφαίρα του αστυνομικού Mario Placanica ήταν η αιτία που ο τότε 23χρονος Ιταλός έχασε τη ζωή του, διαμαρτυρόμενος με το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης.

Εκείνη την Παρασκευή του 2001, ο Carlo Guiliani βρέθηκε μαζί με χιλιάδες άλλους ανθρώπους απ' όλο τον κόσμο στη Γένοβα για να συμμετάσχει στις διαδηλώσεις κατά των ηγετών της G8. Χιλιάδες όμως ήταν και οι αστυνομικοί που σκοπός τους ήταν να προφυλάξουν την «ομαλή διεξαγωγή» της συνάντησης των ισχυρών του πλανήτη. Οι διαμαρτυρίες των συγκεντρωμένων εξελίχθηκαν σε βίαιες συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών. Η σύγχυση που ακολούθησε ήταν μεγάλη και η δραστηριοποίηση των δυνάμεων καταστολής ακόμη μεγαλύτερη απαντώντας δυναμικά στους διαδηλωτές. Δακρυγόνα και χημικά απ'τη μια, ρίψη αντικειμένων και πέτρες, απ’ την άλλη.

Σύμφωνα με την εκδοχή της αστυνομίας, σε αυτά τα αντικείμενα περιλαμβανόταν και ένας πυροσβεστήρας, τον οποίο φέρεται να κρατούσε στα χέρια του ο Carlo με σκοπό να τον εκτοξεύσει κατά ενός αστυνομικού οχήματος. Σε αυτό το όχημα ήταν επιβιβασμένος και ο αστυνομικός Mario Placanica που, βλέποντας τον νεαρό να πλησιάζει το αυτοκίνητο, σήκωσε το όπλο του και τον πυροβόλησε στο κεφάλι, αφήνοντάς τον νεκρό. Αυτό, όμως που ακολούθησε θα μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη όλων όσοι παρακολουθούσαν τα γεγονότα είτε από την τηλεόρασή τους είτε ζωντανά. Ενώ ο Carlo ήταν ξαπλωμένος στην άσφαλτο, ο οδηγός του αστυνομικού οχήματος, μετά τον πυροβολισμό, έκανε όπισθεν περνώντας πάνω από το σώμα του νεαρού ακτιβιστή, ξανακινήθηκε προς τα εμπρός περνώντας για δεύτερη φορά από πάνω του και τελικά σταμάτησε λίγα μέτρα πιο κάτω.

Φρίκη και φόβος ήταν τα δύο συναισθήματα που έκαναν όλους όσοι βρίσκονταν στην πλατεία να παγώσουν. Ορισμένοι έτρεξαν να βοηθήσουν τον Carlo, αλλά το αίμα που έρρεε στο πρόσωπό του δήλωνε ότι ήταν πια νεκρός.

Ο αστυνομικός που πάτησε τη σκανδάλη τέθηκε υπό κράτηση, για να αθωωθεί στη δίκη που ακολούθησε, καθώς ο δικαστής απεφάνθη πως η σφαίρα χτύπησε τον Carlo μετά από εξοστρακισμό. Όσο για τον οδηγό που πάτησε το κορμί του, το δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν μπορεί να ασκηθεί δίωξη εις βάρος του, γιατί ο Carlo Guiliani ήταν ήδη νεκρός όταν πέρασε με το αυτοκίνητο από πάνω του. Ωστόσο, οι γιατροί που εξέτασαν τη σορό του 23χρονου μετά το θάνατό του, διέγνωσαν ότι η καρδιά του Carlo Giuliani χτυπούσε ακόμα και αφού τον πάτησε το όχημα, κάτι που επιβεβαίωσε και ο ιατροδικαστής Marco Salvi. Ο ίδιος ιατροδικαστής κατέθεσε σε μια άλλη δίκη διαδηλωτών της Γένοβα ότι η σφαίρα που χτύπησε τον Giuliani κινήθηκε σε ευθεία γραμμή.

Μετά από 8 χρόνια, στις 25 Αυγούστου 2009, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε ότι ο Mario Placanica βρισκόταν σε αυτοάμυνα τη στιγμή που πυροβόλησε, συνεπώς δεν έκανε κατάχρηση εξουσίας χρησιμοποιώντας υπερβολική βία.

Ο Αμερικανός καταδικασμένος σε θάνατο Mumia Abu-Jamal, σχολιάζοντας την υπόθεση, έγραψε λίγο μετά το θάνατο του Giuliani: «Με αυτήν τη βάρβαρη σφαγή, το μήνυμα που μας στέλνουν είναι ότι η αντι-παγκοσμιοποίηση αποτελεί ποινικό αδίκημα. Το προτεταμένο όπλο εμπρός στο πρόσωπο ενός Ιταλού αναρχικού που έχει καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του, απεικονίζει την κλιμάκωση των επιχειρήσεων των ενόπλων δυνάμεων του κεφαλαίου». Το αμερικανικό περιοδικό «Time», είχε σχολιάσει ειρωνικά τη δολοφονία του Carlo Giuliani τον Ιούλιο του 2001, γράφοντας: «Ό,τι σπέρνεις, θερίζεις ».

Ο θάνατος του 23χρονου ακτιβιστή πυροδότησε την αγανάκτηση πολλών ανθρώπων ανά τον κόσμο ενώ αποτέλεσε παράλληλα έμπνευση για πολλούς νέους και καλλιτέχνες. Συνθήματα στους τοίχους υπενθυμίζουν ότι «ο Carlo ζει» ενώ τραγούδια στη μνήμη του από νεανικά πανκ-ροκ και χιπ χοπ συγκροτήματα αποτυπώνουν τον αγώνα ενός ασυμβίβαστου νέου χαράζοντάς τον ανεξίτηλα στη μνήμη μας.

πηγη www.tvxs.gr

Όλοι στην Απεργία στις 29 Ιούνη

Πανεργατικός παλλαϊκός ξεσηκωμός διαρκείας!
Κατακτήσεις των εργαζομένων ενός αιώνα αναιρούνται μέσα σε λίγες μέρες.. Με αφορμή την καπιταλιστική κρίση η κατάργηση του κοινώνικού κράτους και η επιστροφή σε εργασιακά κεκτημένα του 1910 είναι προ των πυλών..
ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΕ – ΔΝΤ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Άρης Βελουχιώτης: 65 χρόνια από το θάνατό του

Γεννήθηκε και πέθανε επαναστάτης! O λόγος για τον Θανάση Κλάρα, που άφησε την άνετη ζωή του στη Λαμία και πήρε τα βουνά, γράφοντας το όνομα του, ή μάλλον το ψευδώνυμο του «Άρης Βελουχιώτης» στην ιστορία, σαν ίσως την πιο εμβληματική φιγούρα της Αντίστασης. Σήμερα συμπληρώνονται 65 χρόνια από το θάνατο του.

Ιδρυτής του ΕΛΑΣ και ηγετική μορφή του αντάρτικου σώματος του ΕΑΜ, αλλά και ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του ΚΚΕ. Ο Βελουχιώτης έρχεται σε ρήξη με το ΚΚΕ μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, καθώς αρνείται να παραδώσει τα όπλα και επιλέγει τον δρόμο της ένοπλης δράσης.

Ο δρόμος που διαλέγει τον οδηγεί τελικά στον θάνατο. Ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ, την ίδια μέρα που το ΚΚΕ τον διαγράφει από τις τάξεις του, βάζει τέλος στη ζωή του στις 16 Ιουνίου του 1945, καθώς είχε περικυκλωθεί από ομάδες της Εθνοφυλακής που είχαν σταλεί για να τον συλλάβουν, στη Μεσούντα του Αχελώου. Το πτώμα του αποκεφαλίζεται και την επομένη κρεμάται στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων.

Η πορεία προς τον θάνατο

Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, που υπογράφτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945, από την κυβέρνηση Πλαστήρα και το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο και προέβλεπε δημιουργία των απαραίτητων συνθηκών για τη διεξαγωγή εκλογών και δημοψηφίσματος για τη μοναρχία στην Ελλάδα, διάλυση των ανταρτικών οργανώσεων, παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ μέσα σε δύο εβδομάδες και παραχώρηση αμνηστίας στους στρατιώτες του ΕΛΑΣ, ο Άρης καταγγέλλει τη συμφωνία ως προδοτική και αποδοχή της αγγλικής κατοχής.

Ο Βελουχιώτης καλεί τους αγωνιστές να συνεχίσουν την ένοπλη αντίσταση με αποτέλεσμα το ΚΚΕ να τον αποκηρύξει και να τον απομονώσει. Τότε αρχίζει ένα κυνήγι «κλεφτών κι αστυνόμων» με την Εθνοφυλακή υπό την εποπτεία των Άγγλων να τον καταδιώκει, και τον Άρη, βλέποντας τον κλοιό να στενέυει γύρω του να επιλέγει το δρόμο του θανάτου.

«O Άρης ήξερε από την αρχή το τέλος του. Τις παλιές καλές ημέρες στο βουνό έκανε καμιά φορά παρέα με τον μόνιμο λοχαγό Κουταλίδη, που έπαιζε υπέροχα στο βιολί του κάποια κλασικά κομμάτια. Μια ημέρα ο λοχαγός τού είπε με θαυμασμό ότι μοιάζει με τον επαναστάτη Πουγκατσέφ, που έφτιαξε δικό του στρατό και κυριάρχησε σε μεγάλο τμήμα της τσαρικής Ρωσίας.

O αρχηγός τον ρώτησε με νόημα:

- Θυμάσαι το τέλος του;
- Ναι, απάντησε ο λοχαγός. Κυκλώθηκε από τα τσαρικά στρατεύματα, πιάστηκε αιχμάλωτος και το κεφάλι του έμεινε κρεμασμένο για ημέρες σε κοινή θέα.
- Eμένα όμως δε θα με πιάσουν ποτέ αιχμάλωτο.
Κι αυτό έκανε», γράφει για αυτόν ο Διονύσης Χαριτόπουλος, στο βιβλίο του «Αρης, ο αρχηγός των ατάκτων».

Μαζί με τους αντάρτες του ο Βελουχιώτης μεταβαίνει στο Ανθηρό όπου ανταλλάσσει ομήρους με όπλα και πυρομαχικά, κι ενώ ο στρατός τον καταδιώκει το ΚΚΕ δεσμεύεται ότι δεν θα δημιουργήσει προβλήματα στις διαπραγματεύσεις. Την επομένη, έξω από το χωριό Ελληνικά, σε μια εκκλησία ο Βελουχιώτης μαζεύει τους συντρόφους του και τους ενημερώνει για την επικείμενη συνάντηση του με τον ζαχαριάδη, τον ηγέτη του ΚΚΕ, προκειμένου να λύσουν τα ζητήματα που έχουν προκύψει μεταξύ τους. Αποχαιρετά τους συντρόφους του και κατευθύνεται προς το Λιάσκοβο, όπου φήμες θέλουν υποστηρικτές του να τον περιμένουν για να συνταχθούν μαζί του. Αντί για συντρόφους συναντά διώκτες... Μετά από σκληρή μάχη, κι αφού έχουν καταφέρει να πάρουν 17 ομήρους, οι αντάρτες υποχωρούν προς το Mαυροβούνι.

Τετάρτη 14 Ιουνίου του 1945 και ο Βελουχιώτης με τους αντάρτες του κατευθύνεται στο Κοθώνι, από όπου και αποφασίζει να επιχειρήσει τη μεγάλη έξοδο παρά το ότι γνωρίζει ότι βρίσκεται περικυκλωμένος. Κλειδώνει τους όμηρους στο σχολείο του χωριού, και μέσω του Χοιρόλακκου επιχειρεί να περάσει τον Αχελώο. Οι μάχες είανι σφοδρές, αλλά ο Άρης είναι αποφασισμένος να περάσει το ποτάμι. Έτσι δίνει εντολή στους 20 άνδρες του που τον ακολουθούν να κρυφτούν στο φαράγγι του Φάγγου. Την επομένη κι αφού πέσει το σκοτάδι ξεκινούν για τη Μεσούντα.

Πέμπτη 15 Ιουνίου του 1945 και ο Βελουχιώτης φαίνεται να καταλαβαίνει πως φτάνει το τέλος. Παρά τις παραινέσεις να περάσουν πάλι το ποτάμι προς τη Ρούμελη φαίνεται να αδιαφορεί. Είναι μάταιο γιατί είναι πλέον κυκλωμένοι. Δίνει εντολή στους άνδρες του να φύγουν προς το ποτάμι, μα εκείνος παραμένει εκεί. Σαν επαναστάτης έζησε και σαν επαναστάτης θέλει να πεθάνει. Αυτοπυροβολείται και γράφει το ένδοξο τέλος του, με τα ίδια του τα χέρια...

Η σορός του αποκεφαλίζεται και την επόμενη μέρα το κεφάλι του κρεμάται στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων.

«Γύρω από τα κρεμασμένα κεφάλια οι παρακρατικοί βάραγαν νταούλια και κέρναγαν από νταμιζάνες κρασί. Aς μην επιχαίρουν οι εχθροί του. Κανείς δεν δικαιούται να υπερηφανευτεί ότι έπιασε ζωντανό, ότι νίκησε ή ότι σκότωσε τον αρχηγό του ΕΛΑΣ. O Άρης αποχώρησε μόνος του.

H αυτοκτονία είναι μια πράξη οριστική και τελεσίδικη, που ουδείς δικαιούται να κρίνει, να εξάρει ή να καταδικάσει. Είναι απολύτως προσωπική και μυστηριώδης. Και επειδή ποτέ δεν στερείται νοήματος, ήταν το ύστατο διάβημα του αυτόχειρα προς τους Έλληνες.Tα τρία χρόνια ελευθερίας στα βουνά δεν ήταν όνειρο, αλλά μια υποθήκη για το μέλλον», αναφέρει για την μέρα εκείνη ο Διονύσης Χαριτόπουλος.

πηγή tvxs

FIFA: Οι κακοί λογαριασμοί της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας

Του DAVID GARCIA*

«Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 πρέπει να ωφελήσει το σύνολο της αφρικανικής ηπείρου. Το πρόγραμμά μας, "Νίκη στην Αφρική με την Αφρική", υλοποιεί αυτή τη βούληση. Θα δημιουργήσουμε, από τώρα έως το 2010, ένα γήπεδο με τεχνητό χόρτο σε κάθε αφρικανική ομοσπονδία» (1), υποσχόταν ο Γιόζεφ Μπλάτερ, πρόεδρος της Διεθνούς Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (FIFA), ακριβώς έναν χρόνο πριν από την έναρξη της διοργάνωσης που ξεκίνησε την περασμένη Παρασκευή, 11 Ιουνίου, στη Νότια Αφρική και θα ολοκληρωθεί στις 11 Ιουλίου.

Η απλοχεριά του μοιάζει κάπως φαιδρή, καθώς απευθύνεται σε μια χώρα υπονομευμένη από τις κοινωνικές διακρίσεις που της κληροδότησε το απαρτχάιντ. Πράγματι, όμως, από την πληθωρική FIFA δεν λείπει το χρήμα. Σε βαθμό, μάλιστα, που η παγκόσμια οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση μοιάζει να μην επηρεάζει στο ελάχιστο την πλουσιότερη από τις αθλητικές ομοσπονδίες.

Το 2009, η FIFA αποκόμισε κέρδος 147 εκατ. ευρώ και αύξησε τα ίδια κεφάλαιά της, τα οποία πλέον αγγίζουν το χαριτωμένο άθροισμα των 795 εκατομμυρίων ευρώ, από την ίδρυσή της, το 1904. «Το μέλλον μοιάζει εξίσου ευφρόσυνο», επιχαίρει ο Χούλιο Γκρονδόνα, πρόεδρος της επιτροπής οικονομικών της Ομοσπονδίας. «Το Παγκόσμιο Κύπελλο (...) του 2014 ήδη χαίρει υψηλής δημοτικότητας. Εκτός από τους έξι εμπορικούς εταίρους της FIFA (2) που αυτή τη στιγμή έχουν συμβόλαιο, έχουμε ήδη υπογράψει τα πρώτα εθνικά και διεθνή συμβόλαια χορηγίας. Σ' αυτούς τους καιρούς της οικονομικής αστάθειας, η εμβληματική διοργάνωσή μας αποδεικνύεται πως είναι μια σίγουρη αξία που συνδυάζει αγωνία για το αποτέλεσμα, διασκέδαση και αθλητισμό υψηλού επιπέδου και συνιστά μια εξαιρετική πλατφόρμα για τα εμπορικά σήματα» (3).

Υπ' αυτή την οπτική γωνία, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 αποτελεί «ένα εξαιρετικό εφαλτήριο για τις αφρικανικές αγορές, ακριβώς όπως το Κύπελλο του 1994 αποτέλεσε εφαλτήριο για την αμερικανική αγορά και εκείνο του 2002 για την ασιατική», σχολιάζει ο κοινωνιολόγος Πατρίκ Βασόρ, ειδικός στις σχέσεις ανάμεσα στο ποδόσφαιρο και την πολιτική (4).

Ο γάμος με τις εταιρείες

Το ειδύλλιο ανάμεσα στις μάρκες και τη FIFA διαρκεί εδώ και τριάντα έξι χρόνια. Ο γάμος γιορτάστηκε στις 11 Ιουνίου 1974 στη Φραγκφούρτη, κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου που διοργάνωσε η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Εκείνη την ημέρα, ο Βραζιλιάνος Ζοάο Χάβελανζ κερδίζει την προεδρία της οργάνωσης απέναντι στον απερχόμενο Βρετανό Στάνλεϊ Ρους. Διαθέτει στο παρασκήνιο έναν διακριτικό όσο και αποτελεσματικό άνθρωπο επιρροής, τον Χορστ Ντάσλερ, αφεντικό της εταιρείας κατασκευής αθλητικών ειδών Adidas, ο οποίος «αρκούσε να μοιράσει ένα μάτσο χαρτονομίσματα στους ακόμη αναποφάσιστους αντιπροσώπους ή σε εκείνους που ήταν πρόθυμοι να χαμηλώσουν την ένταση άλλων φωνών προκειμένου να τις ενθαρρύνουν να υποστηρίξουν τον Χάβελανζ» (5). Η επόμενη ημέρα ξεκινά με μια υπόσχεση για μήνα του μέλιτος, έχοντας ως υπόκρουση τις υπογραφές όλο και πιο καρποφόρων συμβολαίων.

Μεθυσμένη από τον εκκολαπτόμενο πλούτο της, η FIFA προσθέτει στο οργανόγραμμά της τις κατευθύνσεις της ανάπτυξης, του μάρκετινγκ και της επικοινωνίας.

Εκπαίδευση προπονητών, καινούριες διοργανώσεις, πρακτική άσκηση διαιτητών, ο επιχειρηματίας Ντάσλερ πείθει την Κόκα-Κόλα να χρηματοδοτήσει τα σχέδια της καμπάνιας του Χάβελανζ. Ως αντάλλαγμα, ο αμερικανικός όμιλος εξασφαλίζει «το δικαίωμα να αναρτήσει το λογότυπό της σε όλα τα Παγκόσμια Κύπελλα. Από τη στιγμή που υπέγραψε η Κόκα-Κόλα, όλος ο κόσμος ήθελε να συμμετάσχει» (6). Ολων αυτών γενομένων, η διεθνής ομοσπονδία καταλήγει «σε μια "φαουστική" συμφωνία με τις πολυεθνικές», συνοψίζει ο ιστορικός του ποδοσφαίρου, Πολ Ντιτσί (7).

Ο οραματιστής Ντάσλερ διαισθάνθηκε πριν από τους ανταγωνιστές του τις αξιοθαύμαστες οικονομικές δυνατότητες της τηλεόρασης. Δημιουργώντας, το 1983, την εταιρεία μάρκετινγκ και διαχείρισης δικαιωμάτων International Sport and Leisure (ISL), ο επικεφαλής της Adidas ανάγεται σε προνομιούχο εταίρο της FIFA, στην οποία εξασφαλίζει μια πλουσιοπάροχη πρόσοδο. Ολα σύμφωνα με έναν μηχανισμό τόσο παλιό όσο και το εμπόριο: η ISL αγοράζει τα δικαιώματα από τη FIFA και τα μεταπωλεί σε τιμή χρυσού στα τηλεοπτικά δίκτυα. Μια συμφωνία χωρίς χαμένους για τους μετόχους της Adidas και μια δράκα «ιεραρχών» της ομοσπονδίας.

Εως τη δόλια πτώχευση της ISL, τον Δεκέμβριο του 2001, κάποια από τα ανώτατα στελέχη της FIFA θα αποδεχθούν «δώρα» ως αναγνώριση της αφοσίωσής τους στη μάρκα με τις τρεις ρίγες.

Ειδικά ο πρώην αντιπρόεδρος, Ζαν-Μαρί Βέμπερ, επί τριάντα χρόνια φίλος του Μπλάτερ, και πέντε ακόμη διευθύνοντες της εταιρείας διώχθηκαν για απάτη. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, καταρτισμένο κατά την αγωγή ενώπιον του δικαστηρίου του ελβετικού καντονιού Τσουκ, τον Μάρτιο του 2008, οι κατηγορούμενοι υπεξαίρεσαν 70 εκατομμύρια ευρώ που καταβλήθηκαν από το τηλεοπτικό δίκτυο Γκλόμπο (Βραζιλία) και τη διαφημιστική εταιρεία Ντεντσού (Ιαπωνία) για την αγορά των δικαιωμάτων μετάδοσης των Παγκοσμίων Κυπέλλων του 2002 και του 2006 (8).

Παρ' όλο που ο Βέμπερ -ο οποίος θεωρείται από τους ανακριτές η καρδιά του «συστήματος διαφθοράς»- και οι συνεργάτες του αρνούνται να αποκαλύψουν τα ονόματα των παραληπτών αυτών των «προμηθειών», η ταυτότητα δύο αξιωματούχων της FIFA έχει επισήμως αποκαλυφθεί. Πρόκειται για τον πρόεδρο της Νοτιοαμερικανικής Ποδοσφαιρικής Συνομοσπονδίας, Νικόλα Λεός, ο οποίος φέρεται να έχει λάβει 211.625 ελβετικά φράγκα (147.518 ευρώ) τον Ιανουάριο και τον Μάιο του 2000 και για τον πρώην πρόεδρο της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Τανζανίας, Μουχιντίν Ντολάνγκα, ο οποίος αποδέχθηκε 15.975 ελβετικά φράγκα (11.138 ευρώ), τον Δεκέμβριο του 1999 (9).

Κατά βάθος, τα αφεντικά της FIFA είναι μεγάλα παιδιά, παραχαϊδεμένα από τη ζωή: «Τα είκοσι τέσσερα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της και οι επτά αντιπρόεδροί της είναι πιθανώς πιο ισχυροί και σε μεγάλο βαθμό καλύτερα αμειβόμενοι από εκείνους οποιασδήποτε πολυεθνικής επιχείρησης του ανταγωνιστικού τομέα της οικονομίας. Ο πρόεδρός της, "Ζεπ" Μπλάτερ, του οποίου η αποζημίωση παραμένει "κρατικό απόρρητο", φαίνεται ότι βγάζει κοντά στα τέσσερα εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο» (10).

Οι έξι κατηγορούμενοι θα καταλήξουν να παραδεχθούν, μεσούσης της ακροαματικής διαδικασίας, πως, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας που προηγήθηκε της πτώχευσης της ISL, κατέβαλαν γύρω στα 96,2 εκατομμύρια ευρώ σε δωροδοκίες, μέσω ενός λογαριασμού της τράπεζας LGT του Λιχτενστάιν, μικροσκοπικού φορολογικού παραδείσου, φωλιασμένου στην καρδιά της παλιάς Ευρώπης. Το ελαφρυντικό τους είναι ότι την εποχή των γεγονότων η ελβετική νομοθεσία δεν απαγόρευε τις προμήθειες. Κάτι που είχε ως αποτέλεσμα, οι παλαιοί διευθύνοντες της ISL και οι «εταίροι» τους της FIFA να κριθούν υπεύθυνοι αλλά... όχι ένοχοι.

Και ο... ανιψιός

Ο Μπλάτερ, που διαδέχθηκε τον Χάβελανζ, το 1998, γαντζώνεται στο πόστο του και διαπραγματεύεται στο εξής με... τον ανιψιό του, Φίλιπ Μπλάτερ, πρόεδρο της εταιρείας Infront Sports & Media AG, κάτοχο των τηλεοπτικών δικαιωμάτων της FIFA, η οποία εδρεύει στο καντόνι Τσουκ, κατά το παράδειγμα της πρώην ISL και πολυάριθμων πολυεθνικών.

Πριν αναλάβει επικεφαλής, το 2006, του ομίλου που ιδρύθηκε από τον μακαρίτη Ρομπέρ Λουί Ντρεϊφούς, βαθύπλουτο επιχειρηματία και ιδιοκτήτη της Μαρσέιγ, ο Φίλιπ Μπλάτερ εργαζόταν για λογαριασμό της McKinsey, της διάσημης εταιρείας συμβούλων. «Από το 2000 έως το 2006, η McKinsey χρέωσε στη FIFA περισσότερα από 7 εκατομμύρια δολάρια σε αμοιβές, ως αμοιβή της τιτάνιας εργασίας που παρείχε ο Φίλιπ Μπλάτερ ως σύμβουλος πολυτελείας, προκειμένου να βοηθήσει τη Διεθνή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία να οργανωθεί» (11).

Με ή χωρίς την ISL, το μάννα της μικρής οθόνης συνεχίζει να πέφτει στην εν Ζυρίχη έδρα της FIFA. Το 2009, ο Γιόζεφ Μπλάτερ έλαβε από τα χέρια του γενναιόδωρου ανιψιού του 487 εκατ. ευρώ ως δικαιώματα μετάδοσης, εκ των οποίων τα 469 εκατομμύρια για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, ήτοι το 60% των εσόδων της διεθνούς ομοσπονδίας (12).

Στον κόσμο της FIFA, οι χειρότερες αποκλίσεις από τους νόμους εξηγούνται από τον τρόπο ανάδειξης του προέδρου, από τον οποίο εξαρτάται η διαδικασία λήψης αποφάσεων του οργανισμού. Ανεξάρτητα από τον πληθυσμό του, κάθε κράτος διαθέτει μία ψήφο -κάτι που οδηγεί σε υπερεκπροσώπηση αραιοκατοικημένων περιφερειών και φτωχών χωρών. Και ευνοεί την ενδημική διαφθορά στην οποία είναι βυθισμένη η FIFA εδώ και δεκαετίες.

Με διακόσια επτά μέλη, η Ομοσπονδία συγκεντρώνει περισσότερους εκπροσώπους και από τον ΟΗΕ, γεγονός που ανοίγει την όρεξη των υποψηφίων χωρίς υποστηρικτές: «Η FIFA έχει κάτι από έναν καλύτερο κόσμο: τα μικρά ευρωπαϊκά πριγκιπάτα και τα μικροσκοπικά νησιά έχουν το ίδιο βάρος με τις μεγάλες ομοσπονδίες», σχολιάζει σκανταλιάρικα ο Πατρίκ Μεντελεβίτς, ατζέντης παικτών και ειδικός των «ποδοσφαιρικών μπίζνες».

Ακόμη και ορισμένοι κάτοχοι υπεύθυνων θέσεων βρίσκουν πως ο Γιόζεφ Μπλάτερ και οι έμπιστοί του κλωτσάνε κάπως μακριά την μπάλα. «Ο τρόπος λειτουργίας της FIFA δεν είναι πρέπων», επικρίνει σοβαρά ο Ζαν-Πιέρ Καρακιγιό, διευθυντής του Κέντρου Αθλητικού Δικαίου και Οικονομίας και στενός συνεργάτης των διοικητικών αρχών της Γαλλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.

Ο βοηθός του Γιόζεφ

Σύμβουλος της ομοσπονδίας του Τρινιντάντ και Τομπάγκο, ο Τζακ Ουόρνερ ενσαρκώνει σαν καρικατούρα το σύστημα.

Ο τρομερός πρόεδρος της Ποδοσφαιρικής Συνομοσπονδίας της Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής (CONCACAF) είναι ο κυριότερος βοηθός του Γιόζεφ Μπλάτερ. Για έναν πολύ προφανή λόγο: τα νησιά της Καραϊβικής είναι τόσο πολλά, ώστε, παρά τον λιγοστό πληθυσμό τους, η CONCACAF εξασφαλίζει τρεις έδρες στην Εκτελεστική Επιτροπή.

Διαθέτοντας προσωπική περιουσία που εκτιμάται ανάμεσα στα 15 και τα 30 εκατομμύρια ευρώ, ο Ουόρνερ εξαργυρώνει την υποστήριξή του σε υψηλή τιμή. Το 1999, η FIFA παραιτείται από μια οφειλή περίπου 9,5 εκατ. ευρώ της CONCACAF. Και, όταν το 2002, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας της Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, Πολ «Τσετ» Γκριν ζητά από τη μητρική ομοσπονδία ένα μικρό «σπρώξιμο» για τη χρηματοδότηση ενός «Κέντρου για την Ανάπτυξη του Ποδοσφαίρου Τζακ-Οστιν-Ουόρνερ», μια επιταγή 161.439 δολαρίων (121.000 ευρώ) καταφθάνει μεμιάς στα χέρια του με προέλευση τη Ζυρίχη. Εναν χρόνο αργότερα, ο δημοσιογράφος Αντριου Τζένινγκς μεταβαίνει επί τόπου και, αντί για γήπεδο ποδοσφαίρου, ανακαλύπτει «άλογα που βόσκουν στους θάμνους, κοντά στο κουφάρι ενός φορτηγού διανομής μπίρας» (13).

Εξπέρ στην ανταπόδοση των χατιριών, ο Ουόρνερ στοιχίζεται πίσω από τον πρόεδρό του κάθε φορά που δέχεται επίθεση. Οι εκλογές του Μπλάτερ, το 1998 και το 2002, στιγματίζονται από παρατυπίες; Ο Ουόρνερ επιδεικνύει απαράμιλλη αλληλεγγύη προς αυτόν και απαιτεί παραδειγματικές κυρώσεις εναντίον των διαμαρτυρόμενων. Ο αντιπρόεδρος της Αφρικανικής Ποδοσφαιρικής Συνομοσπονδίας (CAF), Φαρά Αντό, θα υποστεί τις συνέπειες από τη δυσαρέσκεια των υποστηρικτών του Μπλάτερ. Το 1988, η κλίκα τού είχε προσφέρει 75.000 ευρώ ως αντάλλαγμα της ψήφου του.

Ο Αντό επιβεβαίωσε πως δεκαοκτώ αφρικανοί αξιωματούχοι είχαν πουλήσει την ψήφο τους, όμως, μπροστά στην ανικανότητά του να τεκμηριώσει τις κατηγορίες, η πειθαρχική επιτροπή της FIFA τον έθεσε σε διαθεσιμότητα για δύο χρόνια. Οσο για τις εσωτερικές έρευνες σχετικά με τις αμφισβητούμενες αυτές εκλογές, όλες αρχειοθετήθηκαν χωρίς να δοθεί συνέχεια.

Ελάχιστα επιρρεπής σε εναλλαγή διαθέσεων, ο Μπλάτερ είναι πιθανόν να κατέλθει ως υποψήφιος για μια τέταρτη θητεία, το 2011. «Δεν έχω ολοκληρώσει την αποστολή μου», εξήγησε χαμογελώντας κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου στην έδρα της FIFA (14). Μένει να νικήσει τον δηλωμένο αντίπαλό του, τον πρόεδρο της Ασιατικής Ποδοσφαιρικής Συνομοσπονδίας (AFC), Μοχάμεντ Μπεν Χαμάν. «Τώρα που νιώθει πως έρχεται η ώρα του, ο Μπεν Χαμάν στρέφεται εναντίον του αφεντικού του», σχολιάζει καυστικά ο Πατρίκ Μεντελεβίτς. Οπως ο Ουόρνερ, ο Μπεν Χαμάν υπήρξε ένας άνευ όρων υποστηρικτής του Μπλάτερ. Κάτι τέτοιο δεν εμποδίζει αυτόν τον τόσο κοντινό στον εμίρη του Κατάρ παράγοντα να συνηγορήσει ξαφνικά υπέρ του περιορισμού σε δύο των θητειών του προέδρου της FIFA. Διότι, επιπλέον, ο υπ' αριθμόν ένα της FIFA «απασχολείται με τα πάντα εκτός από το ποδόσφαιρο», επιχειρηματολογεί ο Μπεν Χαμάν (15).

Σύμφωνα με τον Πατρίκ Μεντελεβίτς όμως, δεν μπορούμε να αρνηθούμε πως «ο διάδοχος του Μπλάτερ θα δεσμεύεται από τον κώδικα συμπεριφοράς της μεγάλης οικογένειας του ποδοσφαίρου: θα καθαρίσει γύρω-γύρω, αλλά δεν θα αλλάξει ριζικά το σύστημα».

(1) «Le Figaro», Παρίσι, 11 Ιουνίου 2009.

(2) Adidas, Coca Cola, Emirates, Hyundai, Sony, Visa.

(3) Οικονομική έκθεση της FIFA, Ζυρίχη, 2009.

(4) Διαβάστε λόγου χάρη: Ronan David, Fabien Lebrun και Patrick Vassort, «Footafric, coupe du monde, capitalisme et neocolonialisme» («Αφρο-ποδόσφαιρο: Παγκόσμιο Κύπελλο, καπιταλισμός και νεοαποικιοκρατία»), L'Echappee, Μοντρέιγ, 2010.

(5) Andrew Jennings, «Carton rouge! Les dessous troublants de la FIFA», Presses de la Cite, Paris, 2006 («Κόκκινη κάρτα! Τα ενοχλητικά απόκρυφα της FIFA», γαλλική μετάφραση του Foul! The Secret World of FIFA: Bribes, Vote-rigging and Ticket Scandals, Harper Collins, 2006).

(6) Ο.π.

(7) Paul Dietschy, «Histoire du football» («Ιστορία του ποδοσφαίρου»), Librairie academique Perrin, Παρίσι, 2010.

(8) «Le Monde», 13 Μαρτίου 2008.

(9) Ο.π.

(10) Jerome Jessel και Patrick Mendelevitch, «La face cachee du foot business» («Η κρυμμένη όψη των ποδοσφαιρικών μπίζνες»), Flammarion, Παρίσι, 2007.

(11) «Bakchich» hebdo, Paris, 10 avril 2010.

(12) Οικονομική έκθεση της FIFA για το 2009, ό.π.

(13) Carton rouge!, ό.π.

(14) Πρακτορείο ειδήσεων Agence France Presse, 18 Φεβρουαρίου 2010.

(15) Carton rouge!, ό.π.

Διαβάστε το αφιέρωμα «Πολιτική και Ποδόσφαιρο», από τα αρχεία της Le Monde diplomatique στο Διαδίκτυο.

http://www.monde-diplomatique.gr/spip.php?rubrique111

* Δημοσιογράφος.

*Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris-ΙΙΙ Sorbonne Nouvelle.

πηγή:Ελευθεροτυπία

Το βαθυ κρατος της Siemens και οι "ανεξαρτητες" παραταξεις ΔΑΠ-ΠΑΣΠ..

Η Siemens «πληρώνει» και την διασκέδαση των συνδικαλιστών φοιτητών της Οδοντιατρικής Σχολής της Θεσσαλονίκης, καθώς όπως αποκαλύπτεται, θυγατρική της εταιρεία με το όνομα SIRONA Siemens ήταν χορηγός σε εκδρομές των φοιτητικών παρατάξεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Συγκεκριμένα με την ευγενική της χορηγία της SIRONA Siemens που εμπορεύεται σχετικό με την οδοντιατρική εξοπλισμό, τυπώθηκαν αφίσες για εκδρομές στη Μύκονο και πληρώθηκαν τα έξοδα ενός πάρτι στην Θεσσαλονίκη τον περασμένο Μάιο.

Ειδικότερα, η SIRONA Siemens ανέλαβε τα έξοδα για την εκτύπωση των αφισών τόσο της ΠΑΣΠ όσο και της ΔΑΠ για τις εκδρομές τους τον περασμένο Μάιο στη Μύκονο. Στην αφίσα της ΔΑΠ αναφέρει «Η ΔΑΠ ΝΔΦΚ Οδοντιατρικής Θεσσαλονίκης σας πηγαίνει Μύκονο με 160 ευρώ 16 με 21 Μαΐου. Χορηγός SIRONA Siemens». Η ΠΑΣΠ Οδοντιατρικής, Γεωπονίας και Φιλοσοφικής Θεσσαλονίκης ήταν κατά 2 ευρώ πιο φθηνή. Με 158 ευρώ Μύκονο με τέσσερις διανυκτερεύσεις και χορηγό τον ίδιο με την ΔΑΠ. Και επειδή ουδέν κρυπτόν υπό το φως της… χορηγίας, οι εκπρόσωποι των δύο φοιτητικών παρατάξεων ΔΑΠ και ΠΑΣΠ της Οδοντιατρικής Σχολής Θεσσαλονίκης δεν αμέλησαν να αναφέρουν, ότι η SIRONA Siemens χορηγεί και την τρίτη σε δύναμη ανεξάρτητη παράταξη στη Σχολή τους που είχε παλαιότερα διασπαστεί από την ΔΑΠ.

15000 ευρώ στη Νεολαία ΠΑΣΟΚ απο την Siemens..??

Στη λίστα των τιμολογίων της siemens που κατατέθηκαν στην βουλή συμπεριλαμβάνεται χορήγηση 15000 ευρώ στη νεολαία ΠΑΣΟΚ, με αναφορά

σε «εντολή είσπραξης εις Αγροτική Τράπεζα για την Εταιρεία Μελέτης Προβλημάτων

Δράσεων της Νέας Γενιάς» και ημερομηνία 24/7/2003.

H νύχτα της επίθεσης στη Σφενδόνη

Ενώ το προηγούμενο βράδυ είχε κυλήσει ήρεμα στη Σφενδόνη, με ύπνο και βάρδιες των επιβατών, που έλεγχαν με φακό τα νερά γύρω από το πλοίο, τη νύχτα της επίθεσης η ένταση ήταν εμφανής από νωρίς. Η πρώτη επικοινωνία του καπετάνιου με το ισραηλινό πολεμικό ναυτικό έγινε γύρω στις 23:30. Οι διοικητές ενός από τα ισραηλινά πλοία ζήτησαν από τον Θοδωρή Μπούκα να συντονιστεί στο κανάλι 12 του vhf και να απαντήσει σε ερωτήσεις τους σχετικά με το ποιοι επέβαιναν στο πλοίο, τι φορτίο μετέφερε αυτό, από πού ξεκίνησε και ποιος ήταν ο τελικός προορισμός του. Οι απαντήσεις του καπετάνιου ήταν ξεκάθαρες: Με αφετηρία τον Πειραιά και προορισμό τη Γάζα, η Σφενδόνη μετέφερε γιατρούς, δημοσιογράφους, μηχανικούς, πρώην διπλωμάτες και μέλη αποστολών ανθρωπιστικής βοήθειας. Σε απόσταση 70-80 μιλίων από τις κοντινότερες ακτές, βρισκόταν νομίμως σε διεθνή χωρικά ύδατα. Γι’ αυτό ακριβώς και δεν είχε σκοπό να σταματήσει, παρά τις ισραηλινές απειλές ότι ο καπετάνιος είναι υπεύθυνος για τη ζωή των επιβατών και την τύχη του πλοίου.

Αντίστοιχες συνομιλίες είχαν διεξαχθεί και με τους υπόλοιπους κυβερνήτες του Στόλου της Ελευθερίας. Αφού τελείωσαν, για τις επόμενες τέσσερις ώρες, η σιγή ασυρμάτου ήταν εκκωφαντική. Σταδιακά, οι επιβάτες της Σφενδόνης αποσύρθηκαν στο σαλόνι του πλοίου για να κοιμηθούν. Μόνο τρεις-τέσσερις άνθρωποι μείναμε ξύπνιοι στη γέφυρα, να παρακολουθούμε στο ραντάρ τα ισραηλινά πλοία. Με κυκλωτικές κινήσεις, προσέγγιζαν αργά τα σκάφη της αποστολής· σε απόσταση τριών μιλίων, η ταχύτητά τους αυξήθηκε. Τα φώτα του πλοίου έσβησαν και οι επιβάτες ειδοποιήθηκαν να ξυπνήσουν και να φορέσουν τα σωσίβιά τους. Πολλοί ανέβηκαν αμέσως στο κατάστρωμα, όπου είχαν προσυμφωνήσει να συγκεντρωθούν και, σχηματίζοντας αλυσίδες, να εμποδίσουν όσο μπορούσαν την κατάληψη της γέφυρας. Άοπλοι μπροστά σε ένα στρατό, που θεωρείται από τους ισχυρότερους του πλανήτη, ο μόνος τρόπος ν’ αντιδράσουμε ήταν η παθητική αντίσταση: να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους καθυστερήσουμε, δηλώνοντας ξεκάθαρα τη διαφωνία μας με τις ενέργειές τους.

Στις 03:50, σε απόσταση ενός μιλίου, οι περισσότερες από τις κουκίδες στο ραντάρ άρχισαν να «διασπώνται». Αυτό που νομίζαμε πως ήταν ένα πλοίο, τελικά ήταν πολλά μικρότερα σκάφη που κινούνταν προς το μέρος μας επιθετικά. Τρέχοντας έξω από τη γέφυρα, είδαμε τα πρώτα zodiac να προσεγγίζουν το Mavi Marmara. Λίγο πιο πίσω, άλλα φουσκωτά, γεμάτα ένοπλους στρατιώτες με καλυμμένα πρόσωπα, έφταναν ταυτόχρονα στο πλοίο μας και στο Challenger 1. Τα μέλη του πληρώματος είδαν πως ήταν χρησιμότερο οι αλυσίδες να σχηματιστούν στο κάτω επίπεδο του καραβιού, στην κουπαστή δεξιά και αριστερά του σαλονιού, ώστε να μην ανέβουν οι στρατιώτες στο πλοίο. Οι επιβάτες έτρεξαν κάτω. Οι δημοσιογράφοι μείναμε δίπλα στο καπετάνιο κι ετοιμαστήκαμε να καταγράψουμε τις σκηνές που θα ακολουθούσαν. Πρώτα, ακούσαμε τις κραυγές των στρατιωτών και πυροβολισμούς όσο ανέβαιναν στη Σφενδόνη. Έπειτα τις φωνές των επιβατών που ειδοποιούσαν πως οι κομάντο ανέβαιναν από τα πλάγια και από την πλώρη του καραβιού.

Λίγες στιγμές αργότερα, ο πρώτος από αυτούς εισέβαλε στη γέφυρα. «Όλοι έξω» φώναξε και διέταξε τον καπετάνιο και τον υποπλοίαρχο, ο οποίος κρατούσε το τιμόνι, να ξεκινήσουν το καράβι, που είχε σβήσει τις μηχανές του όταν ξεκίνησε οι επίθεση. Στις σκηνές έντασης που ακολούθησαν, η ψυχραιμία των μελών της αποστολής ήταν εντυπωσιακή. Στο μικρό χώρο της γέφυρας, οι στρατιώτες πυροβολούσαν με πλαστικά σφαιρίδια γεμάτα χρώμα, χτυπούσαν με τέιζερ και γρονθοκοπούσαν οποιονδήποτε έβρισκαν μπροστά τους και αρνιόταν να τους υπακούσει. Ο καπετάνιος και ο υποπλοίαρχος, παρά τα βίαια χτυπήματα που δέχονταν, αρνούνταν να τους παραχωρήσουν τον έλεγχο του πλοίου. Το πρώτο δακρυγόνο έπεσε για να απομακρύνει τόσο τους δημοσιογράφους, όσο και όποιους επιβάτες είχαν μπει στο στενό δωμάτιο για να προστατεύσουν τα μέλη του πληρώματος.

Χτυπημένοι από τα σφαιρίδια και θέλοντας να πάρουμε ανάσα, κάποιοι από εμάς βγήκαμε έξω. Τότε αντιληφθήκαμε τον πρώτο επιβάτη που ήταν πεσμένος κάτω, με τρεις στρατιώτες από πάνω του να τον χτυπούν. Συνειδητοποιήσαμε πως η βία τους δεν θα είχε όριο –άλλωστε πάνω στις στολές τους ήταν ευδιάκριτα και αληθινά πυρά, τα οποία θα μπορούσαν κάλλιστα να χρησιμοποιήσουν. Στη γέφυρα, η μάχη συνεχιζόταν. Με κρότου-λάμψης και απανωτά χτυπήματα, οι στρατιώτες προσπαθούσαν ακόμη να αποκτήσουν τον έλεγχο του πλοίου. Στην άλλη πλευρά της γέφυρας, άλλοι στρατιώτες έσπρωχναν και γρονθοκοπούσαν τους επιβάτες που προσπαθούσαν να κάνουν νέες αλυσίδες και να τους απωθήσουν. Όσα μέλη της αποστολής παρακολουθούσαν από στενή απόσταση, τους φώναζαν απεγνωσμένα να σταματήσουν να χτυπούν.

Ο επικεφαλής των ισραηλινών στρατιωτών βγήκε από τη γέφυρα και άρχισε να φωνάζει ότι, αν υπακούσουμε, δεν θα πάθουμε κακό. Το κακό, όμως, είχε ήδη γίνει σε πολλούς επιβάτες. Μια νεαρή κοπέλα τον πλησίασε και άρχισε να του εξηγεί με πάθος και ασύλληπτη για τη στιγμή ευγένεια πως εμείς δεν θέλαμε καμιά σχέση με το Ισραήλ. Είμαστε εκεί για τα παιδιά της Γάζας, που πεθαίνουν εξαιτίας της πολιτικής του. Όση ώρα μιλούσε, το κόκκινο σημάδι από το λέιζερ του όπλου ενός άλλου στρατιώτη βρισκόταν σταθερά στο μέτωπό της. Βλέποντας ότι καταγράφονται οι σκηνές, ο επικεφαλής απείλησε ότι θα με ρίξει στη θάλασσα. Σιγά σιγά, οι Ισραηλινοί επικρατούσαν.

Όπως μάθαμε εκ των υστέρων, είχαν επιχειρήσει μόνοι τους να βάλουν μπροστά το πλοίο, κατεβαίνοντας στο μηχανοστάσιο, και είχαν κάψει τη μία γεννήτριά του. Με το φόβο ότι θα καταστρέψουν όλα τα συστήματα του καραβιού, το πλήρωμα αναγκάστηκε τελικά να υποχωρήσει. Τότε κατάλαβα πως έπρεπε να σώσω το υλικό της βιντεοκάμερας και παραμέρισα για να κρύψω την κάρτα της επάνω μου. Όταν ξανασήκωσα το βλέμμα, αρκετοί επιβάτες φορούσαν ήδη πλαστικές χειροπέδες.

Οι στρατιώτες ξεκίνησαν να κατάσχουν όποια βιντεοκάμερα, φωτογραφική μηχανή και κινητό έβρισκαν μπροστά τους. Οι διαμαρτυρίες των δέκα δημοσιογράφων της Σφενδόνης ότι αυτό αντίκειται στην ελευθερία του Τύπου, έπεσαν φυσικά στο κενό. Μας ανάγκασαν να καθίσουμε στις πλαστικές καρέκλες του καταστρώματος και έβγαλαν τις δικές τους κάμερες, καταγράφοντας κάθε μας κίνηση. Είχε αρχίσει να χαράζει.

Κατερίνα Κιτίδη πηγη www.tvxs.gr

Ελεύθεροι οι δολοφόνοι του Αλέξη

Οι δολοφόνοι του Αλέξη αποφυλακίστηκαν σήμερα επειδή συμπληρώθηκαν 18 μήνες από την ημερομηνία προφυλάκισής τους.To κράτος για ακόμα μια φορά αρνείται να τιμωρήσει τα παιδιά του.. 18 μήνες μετά και ενω υπάρχουν δεκάδες αυτόπτες μαρτυρες που είδαν τους Σαραλιώτη-Κορκονέα να δολοφονούν τον 16χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο η δικαιοσύνη δείχνει να σερνεται για μια ακόμα φορά από δικηγόρους-δικαστές σαν τον Κούγια που επι μήνες καθυστερεί με δικηγορίστικα τρικ την εκδοση απόφασης για να πετύχει την αποφυλάκιση τους.

Aνακίνωση της πρωτοβουλίας ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ

Καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας, την Πέμπτη 3 Ιουνίου,
στις 7 μ.μ., στα Προπύλαια,
και πορεία προς τη Βουλή και το Υπουργείο ΕξωτερικώνΚαλωσορίζουμε τους πρώτους ακτιβιστές από την Ελλάδα που επέβαιναν στα πλοία του Στόλου της Ελευθερίας και επέστρεψαν σήμερα το πρωί. Οι μαρτυρίες τους για την προκλητική πειρατεία των ισραηλινών κομμάντο καθώς και για την ωμή βία που δέχτηκαν από τους σιωνιστές κατά τη σύλληψη και κράτησή τους είναι συγκλονιστικές. Μετά από αυτές τις μαρτυρίες γίνεται ακόμη πιο επιτακτικό το αίτημά μας για άμεση απελευθέρωση όλων των αιχμαλώτων και την επιστροφή των σκαφών του Στόλου της Ελευθερίας.
Χαιρετίζουμε τους χιλιάδες διαδηλωτές που συγκεντρώθηκαν χτες έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Πρωτοβουλίας «Ενα Καράβι για τη Γάζα», αντιπολεμικών κινημάτων, παλαιστινιακών οργανώσεων, συνδικάτων και κομμάτων της αριστεράς.
Αυτή τη μαζική διαδήλωση που απλωνόταν από την ισραηλινή πρεσβεία μέχρι την Πανόρμου, επέλεξε να χτυπήσει η κυβέρνηση και οι δυνάμεις καταστολής. Παρά τις επιθέσεις και τις συνεχείς ρίψεις χημικών, ο κύριος όγκος των διαδηλωτών παρέμεινε για ώρα στο χώρο και στη συνέχεια διαδήλωσε προς το Σύνταγμα. Συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σε τουλάχιστον 15 πόλεις της Ελλάδας.
Σε όλο τον πλανήτη, από τον αραβικό κόσμο μέχρι την Ευρώπη και την Αμερική, χιλιάδες διαδηλωτές πολιόρκησαν τις ισραηλινές πρεσβείες θυμίζοντας το μαζικό κίνημα αλληλεγγύης στους Παλαιστινίους που αναπτύχθηκε μετά τους βομβαρισδμούς στη Γάζα το Δεκέμβρη του 2008.
Η πράξη διεθνούς πειρατείας ενάντια σε πολίτες από τουλάχιστον 50 χώρες που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια στην πολιορκημένη Γάζα, δείχνει για άλλη μια φορά το αληθινό πρόσωπο του σιωνιστικού απαρτχάιντ. Ταυτόχρονα απειλεί να βυθίσει σε μια νέα κρίση αποσταθεροποίησης το κράτος τρομοκράτη.

Η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να προστατεύσει τη ζωή και την ασφάλεια ελλήνων πολιτών που επέβαιναν σε σκάφη που έφεραν την ελληνική σημαία, αλλά εξακολουθεί να διατηρεί άριστες σχέσεις με το κράτος του Ισραήλ, οικονομικές, στρατιωτικές, πολιτικές κτλ. Είναι με αυτή την έννοια συνένοχη με τους δολοφόνους του Ισραήλ.

Απαιτούμε από την ελληνική κυβέρνηση:
- να ενεργήσει για την άμεση απελευθέρωση όλων των αιχμαλώτων και την επιστροφή των σκαφών του Στόλου της Ελευθερίας
- να κλείσει την πρεσβεία του Ισραήλ
- να διακόψει κάθε σχέση με το κράτος-τρομοκράτη.


Καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας, την Πέμπτη 3 Ιουνίου,
στις 7 μ.μ., στα Προπύλαια,
και πορεία προς τη Βουλή και το Υπουργείο Εξωτερικών

Αιματηρή επίθεση του Ισραήλ στα πλοία που μετέφεραν εφόδια στη Γάζα

Σήμερα το πρωί ο στόλος που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στο λαό της γάζας δέχτηκε επίθεση σε διεθνή χωρικά ύδατα από στρατιωτικές δυνάμεις του Ισραήλ. Με ελικόπτερα και πολεμικά πλοία οι κομάντος του Ισραήλ αποβιβάζονται στα πλοία και ανοίγουν πυρ με αποτέλεσμα 19 νεκροί ακτιβιστές και 60 τραυματίες. Μέχρι τώρα τα πλοία βρίσκονται υπό κατάληψη σε διεθνή χωρικά ύδατα από την κυβέρνηση του ισραήλ, ανάμεσα τους tα υπό ελληνική σημαία «Ελεύθερη Μεσόγειος» και <Σφενδόνη>. Οι 600 επιβαίνοντες στα πλοία κρατούνται αιχμάλωτοι και κάθε επικοινωνία μαζί τους έχει διακωπεί.

Όλοι σήμερα στις 7.00 μ.μ. στην διαδήλωση στην Πρεσβεία του Ισραήλ (Κηφισίας & Κατεχάκη)

Απαιτούμε:

-ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΚΤΙΒΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΣΤΟΛΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

-ΝΑ ΔΙΑΚΟΠΟΥΝ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ

-ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΩΝ ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ

-ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ

-ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

- Απομονώστε το Ισραήλ, όχι τη Γάζα!