Φέτος συμπληρώνονται 36 χρόνια από τη μεγαλειώδη εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ύστερα από τόσα χρόνια, και για πολλά ακόμα, θα συζητείται τι ήταν και τι σήμαινε το Πολυτεχνείο. Η κυρίαρχη αφήγηση, είτε αυτή προέρχεται από τα κόμματα εξουσίας, είτε από τα ΜΜΕ, είτε ακόμα και από το σχολείο, περιγράφουν το Πολυτεχνείο ως την ηθική, ιδεολογική και πολιτική δικαίωση της αστικής δημοκρατίας, η οποία αποτελεί την ιδεατή μορφή κοινωνικής εξουσίας που «μας ενοποιεί όλους». Με αυτό τον τρόπο επιχειρείται η απόκρυψη του πραγματικού ριζοσπαστικού πολιτικού στίγματος που έβαζε η εξέγερση του Πολυτεχνείου και η προσπάθεια ενσωμάτωσής του, έτσι ώστε να μην αποτελεί κίνδυνο στο σήμερα. Όσο όμως κι αν το προσπαθούν, το νόημα της εξέγερσης του τότε παραμένει επίκαιρο στο σήμερα γιατί τα αιτήματά της, στην πραγματικότητα, δεν έχουν ακόμα δικαιωθεί. Το νήμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου «πιάνουν» μετέπειτα κινήματα και κοινωνικές εξεγέρσεις, με κυρίαρχη αυτή του περασμένου Δεκέμβρη. Ο Δεκέμβρης του 2008 έδειξε πως «οι εξεγέρσεις δεν μπαίνουν στα μουσεία», πως οι λαϊκοί και νεολαιίστικοι αγώνες δεν έμειναν στο παρελθόν, αλλά δίνουν το παρόν και φέρνουν εικόνες από το μέλλον.
Ολοι στον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου και στην παλλαϊκή- αντιιμπεριαλιστική πορεία στις 17/11 προς την Αμερικανική Πρεσβεία. Έξω από το Πολυτεχνείο όποιος προσπαθήσει να καπηλευτεί ή να διαστρεβλώσει το νόημά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου