ΔΝΤ : ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ

«Η ιστορία επαναλαμβάνεται πάντα δυο φορές», έγραφε ο Μαρξ. «Τηνπρώτη σαν τραγωδία, την δεύτερη σαν φάρσα...». Kαλύτερη περιγραφή για την οικονομική πολιτική που επιβάλλεται στην χώρα μας από τα διεθνή οικονομικά κέντρα δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης αυμπληρώνεται τώρα από την επιτήρηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Τι είναι όμως πραγματικά το ΔΝΤ και τι φέρνει στις χώρες που δανείζονται από αυτό?
Το ΔΝΤ (IMF- International Monetary Fund) και η παγκόσμια τράπεζα δημιουργήθηκαν το 1944 με στόχο να προωθήσουν την ελεύθερη αγορά και να επιτηρούν την παγκόσμια οικονομία για το συμφέρον του κεφαλαίου των πλουσιότερων χωρών και ειδικότερα των ΗΠΑ. Χαρακτηριστικό αποτελεί το γεγονός ότι οι χώρες-μέλη ψηφίζουν στο ΔΝΤ ανάλογα με το μέγεθος των οικονομιών τους (ΑΕΠ) κι όχι ανάλογα με τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας της κάθε χώρας. Οι ΗΠΑ που έχουν μόνο το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού έχουν το 17% των ψήφων και οι 7 μεγαλύτερες βιομηχανικά χώρες το 47% - μπορούν δηλαδή να επιβάλλουν τις πολιτικές που αυτές θέλουν.

Το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα δίνουν δάνεια με υπέρογκους τόκους σε χώρες υπερχρεωμένες και με μεγάλα ελλείμματα στο προϋπολογισμό τους με τον όρο ότι θα τους επιβληθεί ένα “πρόγραμμα δομικής προσαρμογής”. Τα προγράμματα αυτά παρουσιάζονται σα μονόδρομος για να αποφύγουν οι χώρες την οικονομική καταστροφή. Στην ουσία φέρνουν μαζικές περικοπές στις δημόσιες παροχές, απολύσεις και ιδιωτικοποιήσεις στο δημόσιο τομέα, επιβολή ελαστικών σχέσεων εργασίας, μείωση των φόρων για τις επιχειρήσεις και διαχείριση της οικονομικής πολιτικής της χώρας από το ίδιο το ΔΝΤ χωρίς κανένα περιθώριο αντίδρασης. Με αυτό τον τρόπο οι χώρες αφαιμάζονται ακόμα περισσότερο οικονομικά με αποτέλεσμα τεράστια ποσά να πηγαίνουν για τόκους στις τράπεζες αντί για τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας. Επιπλέον το ΔΝΤ προσέχει να συνάπτωνται συμφωνίες και δάνεια με τις πλούσιες χώρες με αντάλλαγμα την αγορά όπλων και εξοπλισμών από αυτές υποσκάπτοντας ακόμα και εμφύλιες συγκρούσεις. Δεν έχουν διστάσει μάλιστα να στηρίξουν δικτατορικά καθεστώτα.

Μια έρευνα σε 76 χώρες που εφαρμόζουν πρόγραμμα δομικής προσαρμογής αποκάλυψε ότι μόνο τέσσερις από αυτές είχαν βελτιώσει την οικονομία τους ενώ οι περισσότερες ήταν πιο χρεωμένες από ότι στην αρχή.

Ας δούμε κάποια από τα αποτελέσματα του ΔΝΤ σε μια σειρά από χώρες:
ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ: Μετά το 1989-91, τα δάνεια σε χώρες της πρώην ΕΣΣΔ είχαν αποτέλεσμα τη μείωση της παραγωγής στα τρόφιμα, αύξηση των θανάσιμων ασθενειών και πτώση του Μέσου Όρου ζωής κατά 8 χρόνια, δήλαδή σαν να ξέσπασε πόλεμος ή φυσική καταστροφή.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ: το ΔΝΤ επέβαλε εν μια νυκτί το κλείσιμο μια σειράς δήθεν ζημιογόνων δημόσιων υπηρεσιών (ταχυδρομία!) και την απόλυση 120.000 υπαλλήλων που το έμαθαν από την τηλεόραση.

ΑΙΤΗ: Απαγόρευσε την αυξήση του κατώτατου μισθού και επέβαλε την περικοπή στο μισό των δαπάνων για παιδεία και υγεία με ποσοστό αναλφαβιτισμού 10% και παιδική θνησιμότητα 10%. Διέλυσε σε τέτοιο βαθμό τις δημόσιες παροχές που εκατομμύρια άνθρωποι αφέθηκαν αβοήθητοι χωρίς νοσοκομεία στον μεγάλο σεισμό του 2009.
ΙΣΗΜΕΡΙΝΟΣ: Τον Αύγουστο του 2002 η κυβέρνηση συμφώνησε να χρησιμοποιεί το 50% του προΰπολογισμού για αποπληρωμή δανείων ενώ το 40% των νοσοκομείων δεν είχε φάρμακα και η χώρα μαστιζόταν από AIDS.

Μετά από όλα αυτά, γιατί να πιστέψουμε ότι η έλευση του ΔΝΤ στην χώρα μας θα έχει τα οποιαδήποτε θετικά αποτελέσματα?
Ακόμα και αν δεν είμαστε στην κατάσταση των χωρών της Αφρικής, το ΔΝΤ υπόσχεται να μας κάνει μια χώρα όνειρο για τους ντόπιους και ξένους κερδοσκόπους και καπιταλιστές χωρίς φόρους, εργασιακά δικαιώματα και αντιστάσεις.

Απέναντι σε αυτές τις θυσίες εμείς έχουμε τη δική μας ρεαλιστική πρόταση: να σταματήσει να δημιουργείται “ψεύτικο” δημόσιο έλλειμμα και χρέος από τα χρήματα που χαρίζονται στις τράπεζες και τις επιχειρήσεις για να βγουν αλώβητες από την οικονομική κρίση. Ούτε μια δεκάρα για τους κερδοσκόπους-επενδυτές. Μισθοί που να καλύπτουν όλες τις ανάγκες των εργαζομένων, πάγωμα των απολύσεων, μόνιμη και σταθερή δουλεία για όλους.
Την απάντησή μας σε κάθε μέτρο «σταθεροποίησης» που προτείνεται -από το φορολογικό και τον Καλλικράτη μέχρι το ασφαλιστικό, τις ιδιωτικοποιήσεις, την αναδιάρθρωση και τις περικοπές στην παιδεία- θα τη δώσουμε στους δρόμους. Με έμπνευση από τις εξεγέρσεις στη Γουατεμάλα, στον Ισημερινό στην Αργεντινή το 2000 και τη Βολιβία, όπου κατάφεραν να σταματήσουν την ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης, συνεχίζουμε μαχητικά με:

ΑΠΕΡΓΙΕΣ -ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ -ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣΔεν θα πληρώσουμε εμείς για την κρίση σας.

Αυτή την εβδομάδα απεργούν τη Τετάρτη και τη Πέμπτη οι γιατροί στα νοσοκομεία οι μηχανικοί του δημοσίου και μια σειρά από σωματεία του ιδιωτικού τομέα και την Πέμπτη όλος ο δημόσιος τομέας μαζί με τα πρωτοβάθμια σωματεία.

Εμείς καλούμε όλους τους φοιτητές σε γενική συνέλευση για να συζητήσουμε τα μέτρα και να δώσουμε δυναμική απάντηση σε αυτούς που υποσκάπτουν το μέλλον μας .