ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ - ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ

126 χρόνια έχουν περάσει από τη ματωμένη 1η Μαΐου 1886 του εργατικού       ξεσηκωμού στο Σικάγο και το νόημα της, όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει να το σβήσουν αλλά αναβαπτίζεται στους νέους αγώνες που ξεσπούν σε κάθε γωνιά του κόσμου. Από την πρώτη στιγμή οι κυβερνήσεις προσπαθούσαν αρχικά να τσακίσουν την Πρωτομαγιά είτε απαγορεύοντας τις διαδηλώσεις είτε χρησιμοποιώντας ωμή καταστολή. Στη συνέχεια προσπάθησαν να την ''εξαγοράσουν'' μετατρέποντάς τη σε επίσημη αργία και σε γιορτή των λουλουδιών, ακολουθόντας την ''συνταγή'' εκεί που δεν πιάνει η καταστολή έρχεται η ενσωμάτωση.

       Σήμερα πιο πολύ απο κάθε άλλη φορά η επέτειος της Πρωτομαγίας βρίσκει το νόημα της στους σύγχρονους αγώνες των λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται σήμερα όπως και τότε, αφού η κρίση και η πολιτική της ακραίας λιτότητας έχει οδηγήσει στην ισοπέδωση βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του εργαζόμενου λαού. Κόντρα στην κυρίαρχη ρητορία που θέλει τους αγώνες αναποτελεσματικούς και χωρίς νόημα, ο ξεσηκωμός στο Σικάγο έδειξε ακριβώς το αντίθετο: Με αιματοβαμμένους αγώνες κατοχυρώθηκε το οκτάωρο για πολλές δεκαετίες και σήμερα για μεγάλο μέρος των εργαζομένων έχει αρχίσει να ακούγεται κάτι ουτοπικό. Αν λοιπόν μπορούσαν πριν ενάμισι αιώνα, στην εποχή μας με την πρόοδο της τεχνολογίας και της επιστήμης κάτι τέτοιο είναι περισσότερο εφικτό παρά ποτέ.

     Αν κάτι μένει απ’ όλα αυτά είναι πως

 στην Ελλάδα του 2012 που αποτελεί την αιχμήτου δόρατος της επίθεσης απέναντι  στις δυνάμεις της εργασίας η μόνη απάντηση μπορεί να δοθεί μέσα απο τους ανυποχώρητους συλλογικούς αγώνες. Μόνο εάν νεολαία και εργαζόμενοι πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και επιβάλλουν έναν άλλο δρόμο σε σύγκρουση με τις επιταγες τις ΕΕ του ΔΝΤ και των εγχώριων κυβερνήσεων-εντεταλμένων τους μπορεί να υπάρξει μία πραγματικά φιλολαική πολιτική. Κόντρα σε όσους θέλουν να μας πείσουν πως κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφή, η ίδια η πραγματικότητα τους διαψεύδει με την καταστροφή του παρόντος και του μέλλοντος των εργαζόμενων και της νεολαίας. Για να γίνει αυτή η αναγκαιότητα πράξη χρειάζεται ένα εργατικό-λαικο κίνημα με τα δικά του ανεξάρτητα όργανα που να μπορεί να επιβάλλει την λαική θέληση προβάλλοντας την πραγματική δημοκρατία ενάντια στην κοινοβουλευτική δικτατορία των αγορών που ζούμε εδώ και καιρό.

      Τέτοια παραδείγματα λαϊκής αυτοοργανωσης ικανά να ηγηθούν του ξεσηκωμού αποτελούν ο συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων, οι λαϊκές συνελεύσεις στις πλατείες αλλά και οι γενικές συνελευσεις των φοιτητικών συλλόγων. Τα τελευταία δύο χρόνια μέσα από τους συγκλονιστικούς αγώνες (απεργίες,πλατείες) στην ελληνική κοινωνία ωριμάζει μια δυναμική ικανή να ανατρέψει την επίθεση. Είναι ζητούμενο αυτή η δυναμική να αναβαθμιστεί και στο κίνημα αλλα και να καταγραφεί στις εκλογές ώστε να μην αφήσει κανένα πεδίο ελεύθερο στο αστικό μπλοκ να συνεχίσει την επίθεσή του την επομένη μέρα.

  Ειδικά η νεολαία πρέπει να βρεθεί στην πρώτη γραμμή αυτης της μάχηςακριβώς γιατί γιατί είναι αυτή που καλείται να πληρώσει τις συνέπειες αυτής της κρίσης με το χειρότερο τρόπο. Η νεολαία δε χωρά στα σχέδια που τη θέλουν να δουλεύει υπο τους όρους του συμφώνου πρώτης απασχόλησης με 501 ευρώ, δεν χωρά στην ανεργία που φτάνει το 40% ουτε στο δρόμο της μετανάστευσης. Γι’ αυτό η νεολαία πρέπει να στρατευτεί ενεργά πλάι στους εργαζόμενους στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, και ιδικά σε αυτήν την Πρωτομαγιά,να βγει μπροστά σπάζοντας την προεκλογική βιτρίνα που έχουν δημιουργήσει και στέλνοντας ηχηρό μήνυμα ανυπακοής.

 

ΟΛΟΙ ΤΗΝ 1 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 10:30 ΣΤΟ

    ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΕ ΤΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ